حصار ناامن رسانه
يكشنبه, ۹ مهر ۱۴۰۲، ۰۵:۳۲ ب.ظ
میبینم، که دستم پر باشه، وگرنه میشه گفت، هیچکدوم از فیلم های نمایش خانگی، نمیتونه ذره ای دلم رو آروم کنه که آخیش! یه فیلم خوب!
و گاهی فکر میکنم، طفلک نوجوون های ما!
از چی میخوان الگو بگیرن؟ چی ببینن؟ چی بشنون؟!
چقدرررر دور و برشون پر شده از باطل، باطل، باطل!
دلم خیلی میسوزه...
و برای این دلسوزی البته باید کااار کنم!
حرفزدن فایده نداره
- ۰۲/۰۷/۰۹
دختر دایی ۱۸ ساله ام، رفته تو این شرکتهای مسخره، مسخ شده انگار... وقتی حرف میزنه قشنگ میفهمم چه کتابهایی رو خونده، چه مطالب و همایش هایی به خوردشون دادن، که همه فکرشون محدود به دادههای اونها بشه، نفهمن چه کلاهی سرشون رفته عمر و جوانی و طراوت شون رو دارن تقدیم سرمایه دارها میکنن، به هوای پولدارشدن، به هوای پیشرفت
چقدر هم که ضدخانواده و ضد دین هست بطن این شرکت ها، بماند.
اخه چطوری دلم نسوزه؟ چطور حرص نخورم؟!