بهترین مربی عالم...

امکان نداره

به خدا بگی میخوام بزرگ باشم

و خدا شرایطش رو فراهم نکنه...

یعنی من هر بار جدا گفتم یه چیزی رو میخوام خدا درجا ابتلاش رو فراهم کرده...

و اساسا چون خواسته هام از حد خودم خیلی فراتره،مجبورم امتحان های فشرده ی سخت بدم...

مثلا وقتی به عنوان یه دختر کار نکرده ی کارنابلد از خدا میخوای که آخر همین تابستون کدبانو بشی(:/) خداوند هم میگه باااشه...برو که رفتیم... بعد تو میمانی و یک کوییز سختتت....و سایر مثال ها که هست...

*

امسال به خدا گفتم احساس میکنم اینکه فقط خودم برم کربلا کمه...دوست دارم بیشتر باشم...زیاد باشم...

یعنی واقعا خداروشکر بابت این خواسته های بزرگی که دارم

 خدا هم که قربونش بشم درجا شرایط امتحان رو رقم میزنه:)

وای امام حسین...ع

من هر دفعه میخوام بگم هر جور خودت صلاح میدونی و اگه طلبیدی دمت گرم اگر راهم ندادی هم که حق داری

ولی باز حرفت میشه دلم میلرزه

احساس خفگی میکنم وقتی فکر کنم راهم نمیدی....

وای وای....

آقا جورش کن

منتظریم:((((

*

بنظر خودم خیلی وقته که ننوشتم...

دعامون کنید... دعا کنید امانت خدا رو پس بدیم...دعا کنید خودمون رو فقط برا خودمون نخوایم...نمیدونم.. دعا کنید ازمون راضی باشن....آی زائرها....

به حرم امیرالمومنین که رسیدید، خواهشا...بگید سلام امام عزیزم...مروه خییییلی دلش میخواست بیاد... 

(به یه سفر پنج شش روزه هم راضیم...فقط برم، ببینمتون...تا سال بعدددددد! 

کاش جا نمونم...کااااش....)

اما مایوس هرگز...

آخه دختر تو چرا حالت خوبه؟
اینهمه مشکل رو مگه نمی بینی؟
این وضع گرونی رو؟
*
این سوالاتی بود که از خودم پرسیدم و گشتم دنبال علتش
باور بفرمایید ما هم طعم مشکلات اقتصادی رو چشیدیم اون هم با غلظتتت...
شاید بخاطر این حالم خوبه که وقتی پشت سر هم چندتا خبر بد شنیدم درباره وضعیت اقتصاد مملکت مون بهم ریختم، خیلی بهم ریختم و روبروی حرم امام رضا زار زار اشک ریختم که آقا، سایه تون بر سر مردم ما مستدام....
و دونه دونه مشکلات مالی اطرافم رو توی ذهنم مجسم کردم و با ناله از مولا برای رفع شون دعا کردم...

«و سلاحه البکاء»

دعا که میکنم دیگه احساس می‌کنم مشکل ها باری رو دوشم نمیارن...
*
از یک طرف دیگه چرا از غصه ی اینکه «حالا آینده ی ما چی میخواد بشه؟» دق نمی کنم؟
چون واااقعا تو دل همه ی سختیییی ها خدا خیییییلی دیده میشه....
من این رو از روی هوا نمیگم.
این حرف ثمر حداقل ده سال زندگی منه
این حرف رو بعد بارها امتحان شدن باور کردم...
باور کردم که خدای من همون خدای ابراهیم در آتشه، همون خدای موسی در کنار رود نیله، همون خدای حضرت محمد(ص) در شعب ابی طالبه...

(البته بقدر امتحاناتم باورش دارم،نه مثل باور اولیا خدا)

بله...
بلا هست... سختی هست... مشکلات اقتصادی هست
دغدغه ی حل مشکلات هم باید باشه
الان #باید کار اقتصادی کرد
بسیجی باید کار اقتصادی کنه
باید ایده بدیم
باید دستگیری کنیم از هم...
میدان وظیفه الان اینجاست

اما بدونیم هیچوقت بیچاره و بی پناه نمیشیم...
ما خدا داریم
ما حضرت زهرا...س داریم
ایران و ایرانی دلگرم به امام رضا است....

بقول عین صاد، «مومن عاجز می شود اما مایوس هرگز!»

رفیقانه

برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید

چیزی شده برادر؟

این یک روایت داستانی است:

عادل همانطور که یونیفورمش را در می‌آورد، زیرچشمی مادر را می‌پایید: «خدایا چطور به او بگویم؟» رحیمه خانم سینی چای را جلوی او گذاشت و گفت: «عادل نمی‌توانی ما را ببری جماران امام را ببینیم؟» عادل لبخندی زد و جواب داد: «هروقت ملاقات عمومی یا سخنرانی داشتند، می‌برمتان.» رحیمه خانم ابروهایش را در هم کشید و گفت: «تو که محافظ بیتشان هستی. چطور نمی‌توانی برای خانواده‌ات وقت ملاقات بگیری؟» عادل کمی از چای را نوشید و گفت: «قول می‌دهم برای سخنرانیشان ببرمتان. قول!»

رحیمه خانم چشم دوخت به صورت نجیب و خسته عادل: «وقتی ببینمشان برایشان تعریف می‌کنم که توی دوره سربازی اعلامیه‌های ایشان را از تو گرفتند و به چهار میخت کشیدند که بقیه را لو بدهی. تمام بدنت را سیاه و کبود کردند، ولی نم پس ندادی. حالا هم که دانشگاه قبول شده‌ای، به جای درس خواندن مدام پی‌کارهای سپاه هستی. همه را می‌گویم! تو که زبان گفتن این چیز‌ها را نداری. من باید بگویم!» عادل خندید و بیشتر به کنار مادر خزید: «مامان اجازه می‌دهی بروم جبهه؟»

-چی؟ ... تو روز و شب توی کمیته و سپاه هستی. 3 برادر کوچک ترت هم توی جبهه هستند. دیگر به گردن تو تکلیفی نیست.

عادل دستش را دور شانه‌های مادر حلقه کرد: «امام دستور دادند هرکس که می‌تواند تفنگ دستش بگیرد، برود جبهه. آن وقت من که نیروی آموزش دیده‌ام، اینجا بنشینم و برای خودم عذر و بهانه بتراشم؟ این تکلیف من است، ولی اگر شما راضی نباشی، نمی‌روم.» رحیمه خانم در حالی که تند تند قندهای حبه شده را از سطل توی قندان می‌ریخت، به صورت گرفته عادل نگاه می‌کرد: «این بچه تا نرود جبهه آرام نمی‌گیرد...» بالاخره طاقت نیاورد و با لحنی قهرآلود گفت: «خوب تو هم برو!»

 عادل آه کوتاهی کشید و تن خسته‌اش را روی زمین رها کرد: «نه، اینطور فایده ای ندارد. راضی نیستی.» رحیمه خانم متکای کنار دیوار را زیر سر عادل گذاشت و در حالی که به سختی جلو گریه اش را گرفته بود، پیشانی اش را بوسید و گفت: «برو مادر، راضیم به رضای خدا...»
*
یک روایت صمیمی از شهید عادل پدرام که به دست منافقین ترور شدند...
پیشنهاد میکنم حتما لینک رو بخونید...خصوصا دو بخش آخر رو...

برگی از زندگی

چندمین باره که قصد کردم کل کتاب و دفترهام رو ساماندهی کنم از نو بچینم سر جاش...
کار سخت و زمان بریه...
قبل از اینکه شروع کنم یه چیزهایی نوشتم برای خودم...
که مثلا چرا انقدر وسایلم زیاد شده،چرا انقدر مینویسم،اینها رو چیکار کنم و...
حالا...
چه چیزها که این وسط پیدا نمیشه...

همه ی زندگی من تو نوشته هامه
اینجا تمام زندگی ام داره مرور میشه...

یه دفتر راه راه
که روش نوشتم:
خاطرات ماندگار مدرسه
برای پیش دانشگاهیمه
چه کار خوبی کردم این دفتر رو دادم همه ی معلم های دبیرستانم برام نوشتن....

یک صفحه ی این دفتر
دلتنگی هام رو هم زد...
احساسم رو برانگیخت...
خیلی بیشتر از سایر صفحه ها...
یه نوشته از دبیر مومن و خیلی دوست داشتنی دین و زندگی مون...که سه سال افتخار شاگردی اش رو داشتم:


*
بعد از این هم
یه دسته کاغذ منگنه شده
خاطرات اولین سفرم به کربلا
اربعین 94...
*
یه دفتر سفید هم داشتم، برای سال 92
اون وقتها بیشتر مینوشتم،کوتاه یا بلند:
مثل:
«روزگار دفترم سیاه شد،
از نبود تو...»
و:
«برف می‌بارد از آسمان
واژه می‌بارد بر صفحه
و اشک از چشمانم...»

اینها همه جزوی از وجودمن...
همه ی خاطره هام...
حتی اگه هیچوقت دفترهام رو نخونم
متن هام رو یادم بره
اما من تاثیری که باید بگیرم رو گرفتم...
من با همین نوشتن ها بزرگ شدم...
اینها ثمره ی منه.....
**

باید کم کم جمع شون کنم بذارم سر جاش
قرار بود مرتب تر بشن فقط...

دعوت میشوید به:

سلام رفقا✋

 این روزهای امام حسینی
 بهترین فرصته که حال و هوای روزهامون رو با یاد امام حسین(ع) پیوند بزنیم و بتونیم حداقل تا اربعین، علم حسینی رو تو زندگی هامون برافراشته نگه داریم.

بنابراین قصد کردیم طی اقدامی زیبا دور هم چله ی زیارت عاشورا بگیریم....

شروعش هم از روز اسارت کاروان امام حسین(11 محرم) تا روز اربعین هست...

یک روش جالبی هم برای این چله پیشنهاد شده که سراسر خیر و برکته:
هر لیست 41 نفره است
به ترتیب اسامی شرکت کنندگان رو می‌نویسیم و همه این 41 نفر هر روز زیارت عاشورا رو به نیت قلبی افراد میخونند.
تنها تفاوتی که داره خود فرد روز خودش باید حدیث کسا بخونه
و چهل نفر دیگر زیارت عاشورا
+ هر فردی در روزِ خودش میتونه برای ما مطلبی ارسال کنه و ما در کانال قرار میدهیم.
مثلا حدیثی، دلنوشت ای، تصویر ی و غیره.

چندتا نکته هم بگم:
_ یکبار زیارت عاشورا خوندن 5 تا 10 زمان میبره.
اگر هم کسی بخواد صد لعن و  صد سلام بگه و فرصت بیشتری بگذاره، قبول باشه ولی تکرار یکباره اش هم برای این اقدام جمعی کافیه.

_نیازی به اعلام کردن نیست اما برای اینکه فراموش نکنیم هر روز مطلبی برای یادآوری در کانال قرار میگیره.

_اگر روزی فراموش کردید بخونید،فرداش دوبار بخونید.

برای ثبت نام به ایدی @fm_135 پیام دهید.

سفره های معنوی هر چه مهمانش بیشتر باشد برکت آن بیشتر است، دوستان خود را خبر کنید📣📣📣


@fanosjazire

معیار حسینه...

انی سلم لمن سالمکم یعنی:
امام حسین
من با هر کس که با تو در صلحه، در صلحم
هر کس که تو رو دوست داره از بدی های من در امانه
هر کس تو رو دوست داره از من نرم خویی می بینه
اصلا مقیاس خوبی کردن من فقط تویی...
و حرب لمن حاربکم
اگه کسی با تو در جنگه
باهاش می جنگم...
ولو دوستش داشته باشم
ولو برای من منفعتی داشته باشه...

معیار تویی حسین جان...
**

به حب و بغض هامون اینجوری نگاه کنیم
مقیاس مون چقدر درسته؟
چند نفر اضافه ان؟
چه افرادی رو باید وارد دایره حب هامون یا بغض هامون کنیم؟؟

شب ها به ذهنم میرسد...

حضرت زینب س
برای اینکه امامش یه وقت شرمنده نشه
اصلا برای دیدن پیکر پسرهاش نرفت
شهید داده بود
داغدار بود
ماادر بود
اما نمی‌خواست امامش رو بخاطر این قربانی ها شرمنده ببینه...

میدونست که امام نمی‌خواد موالی هاش اذیت بشن
امام نمی‌خواد رنج تو رو ببینه...

مروه
اگه یه وقت کاری کردی
بخاطر امامت رنجی دیدی
مبادا به رو بیاری ها
امام شرمنده میشه ها....

یاد بگیر مثل حضرت زینب اصلا به روی خودت هم نیاری
رنج های امامت رو ببین
ببین اصلا عددیه کار تو پیش مصیبت های اهل بیت؟؟
*
حالا حالاها مدیونیم به خاندان اهل بیت
*
خداوندا معرفت و مرام ما رو هر لحظه بیشتر بفرما

#شب_طفلان_حضرت_زینب (س)

یک شب مطالبم عقبه
دوست داشتم بتونم وبلاگم رو هیئت کنم این ده شب، اما به قدر وسع مینویسم،انقدر حرف از دل کربلا درمیاد،انقدر این دریا عمیقه، هر بار نگاه میکنی یه چیز جدید میفهمی... امام حسینی بشیم و بمونیم و همین امام حسینی بمیریم ان شاالله...

روضه خوان حسین، کودک ها...

هیئتی که ما میریم یه عالمه مادرجوان با بچه های ریز و درشت شون میان
خیلی معرکه ی قشنگیه...
همیشه تو دلم تحسین شون میکنم و دعاشون میکنم...
محرم ها،
روضه های قسمت خواهران قوی تره
با دیدن احوال این بچه های کوچولو
روضه ی مصوری بپاست...

امشب یه دختر کوچیک روبروی من ایستاده بود
هی به صورت لطیفش نگاه می کردم
به گوشواره هاش...
تشنه بود
داشت بهانه می گرفت
آخه میدونید که
بچه ها
خیلی زود بی تاب میشن...

تقریبا سه ساله بود...
موهای مرتبش
لباس مشکی اش
چشم های خوشگلش...

دیگه این رو واستون نگم که آخرهای مراسم میگفت: مامان بریم پیش بابا....

روضه میشه اگه واستون بگم
مادرش پوست شکلات کند و داد بهش
اومد بگیره،افتاد زمین
داشت گریه می کرد
بخاطر شکلاتش، داشت گریه می کرد

بچه مگه طاقت سختی داره؟
طاقت دویدن دنبال کاروان
طاقت دیدنِ......


یا رقیه ی حسیییین....

متن شب اول

این خبر را برسانید به تهرانی ها

یاران حسین بن علی در راهند

مراسم تشیع ۱۳۵ شهید گمنام
زمان:پنجشنبه ۲۲ شهریور ۹ صبح
مکان:دانشگاه تهران

#همه_می_آییم