و نراهُ قریبا

آمدنش را قریب می بینیم...

و نراهُ قریبا

آمدنش را قریب می بینیم...

و نراهُ قریبا

بسم رب الزهراء

سلام...

شاعر میگه:
من اگر برخیزم،تو اگر برخیزی،همه برمی خیزند
من اگر بنشینم تو اگر بنشینی،چه کسی برخیزد؟

**
اینجا سعی میکنم چیزی بنویسم که برای دیگران مفیده، از روزنوشت ها تا خاطرات و دغدغه ها... گاهی هم برای گفتگو و یا به نتیجه رسیدن، مطلبی رو منتشر میکنم.
اگر براتون مفیده بمونید و بخونید.
باعث افتخاره بنده است که محبان حضرت مهدی(عج) اینجا تردد می کنند.
*
همه ی نظرات برام ارزشمندند و دوست دارم با دقت بخونم و جواب بدم،اگر گاهی نشد یا با تاخیر بود، ببخشید.

بایگانی

۵ مطلب در مهر ۱۳۹۷ ثبت شده است

چرا زود خسته می شویم؟

يكشنبه, ۲۹ مهر ۱۳۹۷، ۱۰:۱۰ ق.ظ

این متن چکیده برداری از یک سخنرانی صمیمی است:

فاستقم کما امرت و من تاب معک...

پیامبر فرمود این آیه منو پیر کرد...

چرا کارِ خوب انجام میدیم ولی زود خسته میشیم؟

_ مبانی فکری مون قوی نیست،عمیق نیست، زود خسته میشیم...

_باورمون ضعیفه، تردید می کنیم.

_ بخاطر کار خوب مون، متوقع میشیم، مثلا: طرف زیارت عاشورا میخونه بعد انتظار داره الان دیگه امام زمان رو ببینه...زود می بُره...

_ سریع دنبال جواب گرفتنیم...

آیت الله قاضی میگه چهل ساااال بر واجبات من استقامت کردم،هیچ دیداری هم با امام زمان(عج) نداشت...

*

ندیدن نتیجه ی اعمال عبادی هم امتحانه...

 آخه ما گاهی دنبال نقل و نبات های خداییم نه خود خدا

وقتی نمیده ما کار رو رها می کنیم...

ما خیلی زود میخوایم نتیجه کارمون رو ببینیم...دو زار گریه میکنیم فرض میکنیم الان یه عنایت خاصی باید بهم بشه...

نه،ما عبادت میکنیم که عین فقر خودمون رو، تعلق خودمون،عین ربط بودن مون رو ببینیم 

عُجب که بیاد یعنی هیچی...

*

انقلاب فقط با سختی کشیدن و صبر صادر میشه

مولا امیرالمومنین چطوری منتقل کرد بار انقلاب رو، با چه شرایطی به دست ما رسوند؟

اگه اهل استقامت بشی هر چی بیشتر استقامت کنی عرصه بر تو تنگ تر میشه

خودی ها،دوستانت کسانی که انتظار نداری میزننت، میکوبنت...

تمرین کنید یه خرده اذیت بشید...

شما بیشتر اذیت میشید یا بچه های مدافع حرم؟؟

مقاومت کنید.

سختی بکشید خب...

شهید حججی رفت گفت میشه یه کاری به من بدید که سخت تره،کسی قبول نمیکنه؟ 

و یه کاری باشه که دیده نشم...

دیده نشدن سخته ها...

مثلا شهید ابراهیم هادی کار خوب میکرد می انداخت گردن دیگران...

اینش زیباست که بیین خدایا فقط تو ببین...

ان الذین قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل علیهم الملائکه لا تخافوا و لا تحزنوا...

ملائکه خدا میان یاری تون میکنن...

مصداق بارزش اهل بیت...

*

البته تاکید میکنم هر چی استقامت کنی کار سخت تر میشه... تا لحظه ی مرگ...

چون خدا میخواد رشدمون بده...

*

استقامت حضرت زهرا رو دیدین شما؟

یه خرده اگه کوتاه می اومدن کسی باهاشون کاری نداشت که...

وقتی دید امام علی تنهاست همه ی وجودش رو گذاشت برای یاری امام.

هر وقت گیر کردید یاد حضرت زهرا..س کنید.

هر وقت حس کردید دارید کم میارید دور هم بشینید یه روضه حضرت زهرا بخونید، سختی های شما کجا و سختی های حضرت زهرا کجا...

بچه ها تو جبهه اینطوری خودشون رو حفظ میکردن...

چه اشکالی داره

با توسل جلو برید، سختی ها به چشم تون نمیاد، 

چرا؟

چون شرمنده می شید..

بهترین مربی عالم...

شنبه, ۲۱ مهر ۱۳۹۷، ۱۰:۲۳ ب.ظ

امکان نداره

به خدا بگی میخوام بزرگ باشم

و خدا شرایطش رو فراهم نکنه...

یعنی من هر بار جدا گفتم یه چیزی رو میخوام خدا درجا ابتلاش رو فراهم کرده...

و اساسا چون خواسته هام از حد خودم خیلی فراتره،مجبورم امتحان های فشرده ی سخت بدم...

مثلا وقتی به عنوان یه دختر کار نکرده ی کارنابلد از خدا میخوای که آخر همین تابستون کدبانو بشی(:/) خداوند هم میگه باااشه...برو که رفتیم... بعد تو میمانی و یک کوییز سختتت....و سایر مثال ها که هست...

*

امسال به خدا گفتم احساس میکنم اینکه فقط خودم برم کربلا کمه...دوست دارم بیشتر باشم...زیاد باشم...

یعنی واقعا خداروشکر بابت این خواسته های بزرگی که دارم

 خدا هم که قربونش بشم درجا شرایط امتحان رو رقم میزنه:)

وای امام حسین...ع

من هر دفعه میخوام بگم هر جور خودت صلاح میدونی و اگه طلبیدی دمت گرم اگر راهم ندادی هم که حق داری

ولی باز حرفت میشه دلم میلرزه

احساس خفگی میکنم وقتی فکر کنم راهم نمیدی....

وای وای....

آقا جورش کن

منتظریم:((((

*

بنظر خودم خیلی وقته که ننوشتم...

دعامون کنید... دعا کنید امانت خدا رو پس بدیم...دعا کنید خودمون رو فقط برا خودمون نخوایم...نمیدونم.. دعا کنید ازمون راضی باشن....آی زائرها....

به حرم امیرالمومنین که رسیدید، خواهشا...بگید سلام امام عزیزم...مروه خییییلی دلش میخواست بیاد... 

(به یه سفر پنج شش روزه هم راضیم...فقط برم، ببینمتون...تا سال بعدددددد! 

کاش جا نمونم...کااااش....)

اما مایوس هرگز...

جمعه, ۶ مهر ۱۳۹۷، ۱۰:۵۱ ب.ظ

آخه دختر تو چرا حالت خوبه؟
اینهمه مشکل رو مگه نمی بینی؟
این وضع گرونی رو؟
*
این سوالاتی بود که از خودم پرسیدم و گشتم دنبال علتش
باور بفرمایید ما هم طعم مشکلات اقتصادی رو چشیدیم اون هم با غلظتتت...
شاید بخاطر این حالم خوبه که وقتی پشت سر هم چندتا خبر بد شنیدم درباره وضعیت اقتصاد مملکت مون بهم ریختم، خیلی بهم ریختم و روبروی حرم امام رضا زار زار اشک ریختم که آقا، سایه تون بر سر مردم ما مستدام....
و دونه دونه مشکلات مالی اطرافم رو توی ذهنم مجسم کردم و با ناله از مولا برای رفع شون دعا کردم...

«و سلاحه البکاء»

دعا که میکنم دیگه احساس می‌کنم مشکل ها باری رو دوشم نمیارن...
*
از یک طرف دیگه چرا از غصه ی اینکه «حالا آینده ی ما چی میخواد بشه؟» دق نمی کنم؟
چون واااقعا تو دل همه ی سختیییی ها خدا خیییییلی دیده میشه....
من این رو از روی هوا نمیگم.
این حرف ثمر حداقل ده سال زندگی منه
این حرف رو بعد بارها امتحان شدن باور کردم...
باور کردم که خدای من همون خدای ابراهیم در آتشه، همون خدای موسی در کنار رود نیله، همون خدای حضرت محمد(ص) در شعب ابی طالبه...

(البته بقدر امتحاناتم باورش دارم،نه مثل باور اولیا خدا)

بله...
بلا هست... سختی هست... مشکلات اقتصادی هست
دغدغه ی حل مشکلات هم باید باشه
الان #باید کار اقتصادی کرد
بسیجی باید کار اقتصادی کنه
باید ایده بدیم
باید دستگیری کنیم از هم...
میدان وظیفه الان اینجاست

اما بدونیم هیچوقت بیچاره و بی پناه نمیشیم...
ما خدا داریم
ما حضرت زهرا...س داریم
ایران و ایرانی دلگرم به امام رضا است....

بقول عین صاد، «مومن عاجز می شود اما مایوس هرگز!»

رفیقانه

چهارشنبه, ۴ مهر ۱۳۹۷، ۱۰:۵۲ ب.ظ
برای نمایش مطلب باید رمز عبور را وارد کنید
  • .. مَروه ..

چیزی شده برادر؟

سه شنبه, ۳ مهر ۱۳۹۷، ۰۲:۳۴ ب.ظ
این یک روایت داستانی است:

عادل همانطور که یونیفورمش را در می‌آورد، زیرچشمی مادر را می‌پایید: «خدایا چطور به او بگویم؟» رحیمه خانم سینی چای را جلوی او گذاشت و گفت: «عادل نمی‌توانی ما را ببری جماران امام را ببینیم؟» عادل لبخندی زد و جواب داد: «هروقت ملاقات عمومی یا سخنرانی داشتند، می‌برمتان.» رحیمه خانم ابروهایش را در هم کشید و گفت: «تو که محافظ بیتشان هستی. چطور نمی‌توانی برای خانواده‌ات وقت ملاقات بگیری؟» عادل کمی از چای را نوشید و گفت: «قول می‌دهم برای سخنرانیشان ببرمتان. قول!»

رحیمه خانم چشم دوخت به صورت نجیب و خسته عادل: «وقتی ببینمشان برایشان تعریف می‌کنم که توی دوره سربازی اعلامیه‌های ایشان را از تو گرفتند و به چهار میخت کشیدند که بقیه را لو بدهی. تمام بدنت را سیاه و کبود کردند، ولی نم پس ندادی. حالا هم که دانشگاه قبول شده‌ای، به جای درس خواندن مدام پی‌کارهای سپاه هستی. همه را می‌گویم! تو که زبان گفتن این چیز‌ها را نداری. من باید بگویم!» عادل خندید و بیشتر به کنار مادر خزید: «مامان اجازه می‌دهی بروم جبهه؟»

-چی؟ ... تو روز و شب توی کمیته و سپاه هستی. 3 برادر کوچک ترت هم توی جبهه هستند. دیگر به گردن تو تکلیفی نیست.

عادل دستش را دور شانه‌های مادر حلقه کرد: «امام دستور دادند هرکس که می‌تواند تفنگ دستش بگیرد، برود جبهه. آن وقت من که نیروی آموزش دیده‌ام، اینجا بنشینم و برای خودم عذر و بهانه بتراشم؟ این تکلیف من است، ولی اگر شما راضی نباشی، نمی‌روم.» رحیمه خانم در حالی که تند تند قندهای حبه شده را از سطل توی قندان می‌ریخت، به صورت گرفته عادل نگاه می‌کرد: «این بچه تا نرود جبهه آرام نمی‌گیرد...» بالاخره طاقت نیاورد و با لحنی قهرآلود گفت: «خوب تو هم برو!»

 عادل آه کوتاهی کشید و تن خسته‌اش را روی زمین رها کرد: «نه، اینطور فایده ای ندارد. راضی نیستی.» رحیمه خانم متکای کنار دیوار را زیر سر عادل گذاشت و در حالی که به سختی جلو گریه اش را گرفته بود، پیشانی اش را بوسید و گفت: «برو مادر، راضیم به رضای خدا...»
*
یک روایت صمیمی از شهید عادل پدرام که به دست منافقین ترور شدند...
پیشنهاد میکنم حتما لینک رو بخونید...خصوصا دو بخش آخر رو...