مردم سالاری دینی
تو تفکر اسلامی یه قاعده ای هست که میگه مردم خودشون باید بفهمن
اینه که خیلی جاها امام امت میدونه راه درست چیه، اما صبر میکنه...
تا وقتی که سطح مردمش راه درست رو فهم کنه...
فهم عمومی جامعه در نظر اسلام خیلی مهمه
کما اینکه بعضی از باید و نبایدهای شرعِ غنی اش رو وابسته به عرف کرده و با عرف زمانه قابل تغییره...
پس، تصمیم مردم ارزشمنده شکی درش نیست.
جمهوری اسلامی هم بناش همینه
یعنی فهم مردم،تصمیم مردم،ارزشه....
حق نداری اگر عموم مردم بر عرف و تصمیمی هستند(ولو اشتباه) خلاف خواسته شون یا بسیار متفاوت با نیازشون رفتار کنی و بی اعتنا بهشون باشی...
راز صبر رهبران جامعه اسلامی که از سوی برخی مذهبی ها هم کنایه می شنوند،همینه...
اما...
یه فرق ریزی بین آزاد گذاری مطلق و نگاه اسلام وجود داره...
(تا جایی که بنده میدونم از اسلام):
درسته که نهایتا این مردم هستند که به عنوان مخاطب حاکمیت، «انتخاب» می کنند
اما نباید به حال خودشون رهاشون کرد...
یک مقام آگاه یا یک مسئول یا هر فردی از ما که به علم و درایت و جایگاهی میرسه
یکی از وظایفشه که
در راه بهبود سبک زندگی مردم
راه های درست رو «بیان» کنه
یا به مردم نشون بده
انتخاب، باید بین «چند» گزینه باشه...
لزوم کارهای فرهنگی و روشنگرانه اینجا معلوم میشه
که شما بیای حرف حق رو و راست رو به مردم بگی
عملکرد صحیح رو نشون بدی
اونوقت مردم حق دارند انتخاب کنند،یا نکنند...
*
/متنِ بالا حاصل افکار من بعد از انتشار مطلب قبلی و صحبت در موردش، تماس دوستم که درباره شخصیت امام حسن(ع) پرسید و افکارم درباره کشف سبک رفتاری رفیق خیلی مومنِ با جذب بالای خودم، و مجموع همه ی چالش های این روزهام بود...
خدا بهترین هدایتگره...
خودش هدایتم کنه به درست ترین افکار و نتیجه ها و عزم ها..../
*
یه جمله ای رو توی متن یادم رفت بگم
یه بار از یکی از رجال سیاسی شنیده بودم: مردم رو به زور نباید به بهشت برد...
کاری ندارم استفاده ای که از این جمله شد درست بود یا نبود، اما در حال حاضر خیلی با این حرف موافقم...
مردم رو به زور نباید به جایی برد
نه به بهشت،نه به جهنم...
شاید چکیده ی همه ی مطلبم همین باشه:
باید شرایط جامعه رو جوری مدیریت کنیم که بستر گرایش به سمت خوب زیستن و سلامت روح و جسم بیشتر فراهم باشه، یعنی مردم بیشتر به سمت بهشتی شدن برن تا جهنمی...
*
اونقدری که میدونم جامعه ی بعد ظهور یه همچین حالتی داره.
چون در روایات هست که در دوران حکومت بعد ظهور هم هستند کسانی که به ادیان دیگه هستند ولی خب مثل یه شهروند زندگی شون رو دارند...
اما اونقدری که میدونم کمه.
هنوز خیلی نیاز دارم که اسلام رو بدونم و بخونم و بشناسم...