عنوانش با خودتون....
فضای مجازی، و بصورت عمیق تر نرم افزارهای مجازی دارن جامعه ما رو روز به روز به به سمت ریا، نابودی حیا، اتلاف عمر، علم های حبابی، ارتباط های حبابی و در کل یک سبک زندگی غیرواقعی و بی ارزش سوق میدن...
دیگه هر کار خیری هم انجام میشه اولین چیزی که توی ذهن میاد نشر اونه...حتی اگر نشر نشه،از خلوص کارمون کم میکنه خیلی وقت ها...
خانوم و آقایی که در فضای حقیقی از نگاه به نامحرم، تکلم با نامحرم پرهیز میکنند و ارتباطشون در حد ضرورته،در بهترین حالتش توی فضای مجازی مشغول رد و بدل کردن پیام های خوب،سخنان بزرگان و... تو گروه ها و متاسفانه خصوصی ها هستند...و چرا میگم نابودی حیا؟
شما مسلما اگر تو یک جمعی باشید که خانوم ها و اقایون هستند ممکنه نکته ی مثبتی بگید،اما شده که یک نامحرم رو کنار بکشید و شش تا نکته اخلاقی از فلان علامه رو بهش گوشزد بشید؟!! یا تصور کنید تا ساعت دوازده شب بحث فرهنگیتون طول میکشه،ایا تو فضای حقیقی میشه که چنین ساعتی با کسی جلسه گذاشت؟ فضای مجازی چون امکان دیدن طرف مقابل نیست ادمی راحت تر حرف میزنه و ناخودآگاه کمتر پرهیز میکنه....و این آرام آرام در فضای حقیقی اش هم نفوذ میکنه...یه وقت میبینیم آدمی که معتقد بوده لذت بردن از نامحرم حرامه،داره شوخی میکنه و میخنده و اصلا دیگه بد نمیدونه این کار رو...
ببینید بزرگواران، خیلی وقت ها متوجه نمیشیم داره کجا میبره ما رو این فضا...
اینکه عقاید یک فردی عوض بشه خیلی خطر نداره،اینکه این فضا ما رو به سمت حق میبره یا باطل مهمه...
اینکه این فضا که اتفاقا فوایدی هم داره که تو فضای حقیقی اصلا امکان ایجادش نیست...یا دسترسی ها راحت تره و واقعا کارهای خوبی میشه انجام داد،اما....
چند درصد فعالیت و حضور ما تو این فضاها مفید بوده تا به حال؟
هر کس کلاه خودش رو برای خودش قاضی کنه...
اگر هزینه و فرصتی که از ما میگیره بیشتر از بهره ای هست که ازش میبریم،عقلمون چه چیز رو حکم میکنه؟؟
برخی ها هستند که مدیریت خوبی بر زندگی دارند،میتونند در کنار وظایف واجب تری که دارند به فضای مجازی هم برسن،احسنتم...اما اگر این فضا،جلوی بهره های بیشتر از زندگی رو گرفت،باید بدون تعارف،تکلیف خودمون رو روشن کنیم....
اگه من و شمای جوان،این فضا رو نداشتیم...
در حالی که نیاز به کسب اطلاعات داریم،حتما وقتمون با منابع معتبرتری پر میشد...
همه ی جامعه درگیر فضایی شده که یک روز خبر پخش میشه فرداش نقض میشه....
ارتباط هامون صله رحم هامون رفاقت هامون محدود شده به تایپ چهارتا کلمه و استیکر و....
دیدین وقتی بعد مدتها یه تماسی با نزدیکانتون میگیرید و صداشون رو میشنوید چقدر سرزنده تون میکنه؟
ما انقدر تو این فضاها غرق شدیم که وقت گذاشتن و هم کلام شدن با خانواده درجه یک خودمون فراموشمون شده!
این چه خیر قابل توجهی داره که انقدر حاضریم براش هزینه کنیم؟؟
باز هم میگم....من منکر فواید شبکه های اجتماعی نیستم....
خودم هم اینجا هستم و هم از نرم افزارها استفاده کردم...
کسی رو به انزوا و نفرت از تکنولوژی متهم نکنید(که البته از مخاطب هایی چون شما هم چنین انتظاری نداشتم و ندارم.)
اما اینها محاسبات و حرف هایی است که چند روزیه درگیرشم.....
خوبه یه وقتهایی،حواسمون رو جمع کنیم و با یه نگاه همه جانبه،و پرس و جو،تصمیم درستی برای زندگی حال و فردامون بگیریم...
پ.ن: خیلی مایل نبودم پستی به این صراحت بنویسم...
حسبنا الله و نعم الوکیل...
