سلام
دیروز که داشتم لیست اسامی شهدا رو برای محفل قرآنی فانوس جزیره تنظیم می کردم، نمیشد انتخاب کنم... سخت بود...
اما همش دلم میخواست برای امروز که روز اوله، شهیده مروه شربینی رو بگذارم...
نذاشتم...
گفتم باشه جلوتر...
چند دقیقه پیش فهمیدم امروز، ده تیر، سالگرد شهادتشونه...
بعدا نوشت: اینکه با یک شهید رفیق بشی یا مدتی حتی بهش فکر کنی اصلا الکی نیست...
از نظر من خدا یک سری راهنما برای هر آدمی درنظر داره که مرحله به مرحله تو زندگیش قرار میده...
شهدایی که به اسم و رسم و راهشون حتی برای مدتی دل میبندیم و فکر میکنیم _طبق نظر و تجربه های خودم_ راهنماهایی هستن که سر بزنگاه دستت رو میگیرن...
مثلا اینکه دو سال قبل من بیام اسم مجازی ام رو «مروه» انتخاب کنم، همنام این شهید، و لذت ببرم که این شهید شهیده ی حجاب بوده،شهید اعتقاد بوده... هیچ الکی نیست...
اصلا الکی نیست که بعد مدتها تازه فهمیدم ایشون چطوری شهید شده، فکر میکردم یه شهید خارجی و مسلمون بوده که اسمش قشنگه.همین...
اصلا الکی نیست،که بعد از دو سال با نام ایشون بودن و مطلب نوشتن،وسط درگیری های ذهنیم،جایی که اصلا توی ذهنم شهدا نبودن،چه رسد به این شهید...
رفته بودیم اردو، خسته کوفته، اتاق شماره ی پنج رو دادن به ما... وارد فضای اردوگاه شدم،خیلی خوشم اومد،رو دیوار طبقه ی خانم ها تصویر شهدای خانم بود،گفتم بعدا برم بخونم... اما..تنها اتاقی که دم در ورودی اش عکس شهید بود،اتاق شماره ی پنج و شهید مروه شربینی....
**
کلا فرق نداره شهیدت معروف هست،نیست...به جایی که هستی مربوط هست،نیست... اگه قرار باشه چیزی بهت بگن و دلگرمی باشن، تو هر شرایطی،یادت میکنن....
الکی نیست....
«... النّبیین و الصدّیقین و
الشهداء و الصالحین و حَسُنَ اولئک رفیقا» سوره نسا،آیه 69
