ادامه ی روبروی شهر علم
***
باز آمدم به جای اولم،
کنار آب
روبروی حضرت ابوتراب
تکیه می دهم به سنگهای سرد
ناله می کنم..
ناله می کنم و رفتن و عبور مردمان،
جملگی نبود آنکه باید از نبودنش سرود را
جلوه می کنند...
اصل جهاد چیه؟
اینه که وظیفه ات رو بشناسی،ببینی با شرایط شما اولویت چیه و کدوم کار یا کارهاست که بیشترین اثر رو در تسریع ظهور داره،بعد که پیدا کردی بی چون و چرا و بدون جازدن بگی چشم...
اونوقت هر کاری که داری بذاری زمین و بری سراغ جهاد..
مثلا حدیث داریم جهاد زن شوهرداری در بهترین نوع آن است.
پس هر کسی با هر موقعیتی مدل جهادش فرق داره..
یه مثال میزنم...
فرض کنید یه خانومی به شدت مریض شده و حتی کارهای شخصی خودش رو نمیتونه انجام بده،و تو شهر غریب زندگی کنه و تنها وسیله برای کمکش دخترش باشه...
در این شرایط مسلم و بدیهیه که اولویت اول این دختر مادرشه.
جهاد اکبره...
چرا؟
چون وظیفه شناسایی شده،ولی خدا و خود خدا هم بارها به اکرام والدین تاکید کرده،و اون فرد برای انجام این وظیفه باید فعالیتهای خودش رو محدود کنه و در واقع بر نفس خودش پا بگذاره.
ممکنه بعدا این وظیفه عوض بشه.
مثلا یه نفر همه ی شرایط روحی و زمانی رو برای مطالعه ی همین ادم فراهم بشه، اونوقت باید مطالعه کنه و عالم بشه و بشه مثلا شهید زنده ی سنگر علم.
حرف اینه که هر کسی باید خودش رو بسنجه و ببینه اولویت اول چیه،خب حالا کنار اون چه کارهای دیگه ای میشه انجام داد که اونها هم بنابر امکانات و شرایط و استعدادهایی که خدا برام فراهم کرده در حال حاضر جزو وظایفم محسوب میشه...(البته بجز وظایف ثابت همه ی ادمها که مثلا باید امانت جسم رو سالم تحویل خدا بدن)
....بنده دلم مىخواهد این جوانان ما شما دانشجویان چه
دختر، چه پسر و حتى دانش آموزان مدارس - روى این ریزترین پدیده هاى سیاسى
دنیا فکر کنید و تحلیل بدهید. گیرم که تحلیلى هم بدهید که خلاف واقع باشد؛
باشد!
خدا لعنت کند آن دستهایى را که تلاش کرده اند و مىکنند که قشر جوان و دانشگاه ما را غیرسیاسى کنند. کشورى که جوانانش سیاسى نباشند، اصلاً توى باغ مسائل سیاسى نیستند، مسائل سیاسى دنیا را نمىفهمند، جریانهاى سیاسى دنیا را نمىفهمند و تحلیل درست ندارند. مگر چنین کشورى مىتواند بر دوش مردم، حکومت و حرکت و مبارزه و جهاد کند؟! بله؛ اگر حکومت استبدادى باشد، مىشود.
. حکومتهاى مستبد دنیا، صرفه شان به این است که مردم سیاسى نباشند؛ مردم درک و تحلیل و شعور سیاسى نداشته باشند؛ اما حکومتى که مىخواهد به دست مردم کارهاى بزرگ را انجام دهد، نظام را مىخواهد با قدرت بىپایان مردم به سر منزل مقصود برساند و مردم را همه چیز نظام مىداند، مگر مردمش - بخصوص جوانان، و بالاخص جوانان دانشجویش - مىتوانند غیرسیاسى باشند؟! مگر مىشود؟!
عالمترین عالمها و دانشمندترین دانشمندها را هم، اگر مغز و فهم سیاسى نداشته باشند، دشمن با یک آبنبات ترش مىتواند به آن طرف ببرد؛ مجذوب خودش کند و در جهت اهداف خودش قرار دهد! این نکات ریز را باید جوانان ما درک کنند.
...... دانشجو باید احساس سیاسى داشته باشد، درک سیاسى
داشته باشد، تحلیل سیاسى داشته باشد. بنده در قضایاى تاریخ اسلام این مطلب
را مکرراً گفتهام که چیزى که امام حسن مجتبى (ع) را شکست داد، نبودن تحلیل
سیاسى در مردم بود. مردم، تحلیل سیاسى نداشتند. چیزى که فتنه خوارج را به
وجود آورد و امیرالمؤمنین (ع) را آنطور زیر فشار قرار داد و قدرتمندترین
آدم تاریخ را آنگونه مظلوم کرد، نبودن تحلیل سیاسى در مردم بود والّا همه
مردم که بی دین نبودند، تحلیل سیاسى نداشتند.
یک شایعه دشمن مىانداخت؛ فوراً این شایعه همه جا پخش مىشد و همه آن را قبول مىکردند!...
[بیانات مقام معظم رهبرى در دیدار دانشآموزان و دانشجویان به مناسبت «روز ملى مبارزه با استکبار» (12/8/72]
می دونید؟
یه عده ی زیادی از آدمها هستن
تا حالا وصفشون رو شنیده بودم
اما حالا مدتیه که تو دانشگاه
دارم زیارتشون میکنم!
این یه عده،
همون عده ای هستن که پدر خودشون و خانوادشون رو درآوردن تا تو یه دانشگاه خوب قبول بشن...
و حالا که قبول شدن،
از همین ترم اول،
یه سری تحولات شیمیایی گویا درشون رخ میده که دیگه نه به رشته ی مورد علاقشون می پردازن،نه دوست دارن که بپردازن،نه دیگرانو تشویق میکنن که بپردازن!
این عده از آدمها،
در چنین شبی که شب یکی از سخت ترین امتحاناتمون با سخت گیرترین استادمون باشه،
چنان فشار روانی سختی رو دارن به روحشون متحمل میشن برای پاس شدن،
که عید و زندگی و درس و همه چی جلو چشمشون سیاه میشه.
البته اینهایی که بنده دارم عرض میکنم،تو یه دانشگاه معتبری درس میخونن،و اصولا جزو قشر درسخون جامعه به حساب میان گویا!!!
هر دفعه که میرم تو گروه،چنان موج عظیمی از استرس رو میبینم که حس میکنم باید جزوه رو بردارم و چند صفحه بخونم...
الان حدود یک ساعته که درست چشم در چشم جزوه نشستم...
اما هر چی فکر میکنم،چیزی برای یاد گرفتن نیست!!!
و الان سوال شده برام چرا باید اعمال من تو طول ترم جوری باشه که در چنین شبی که دل ها تمایل به شادی داره،مجبور باشم از خانواده کناره بگیرم و سرم را فرو ببرم تو درس و کتاب و یک شبه آن را به هر مشقتی که هست تو مغزم فرو کنم و فردا صبح بعد از امتحان همه را فراموش کنم!
و چهار سال بعد،
یک دانشجوی لیسانس باشم با نمرات عالی، و مغز خالی!
بگذریم..!
بگذریم از نوشته های یک ذهن مشوش،
بفرمایید کیک تولد پدربزرگ مادرم! :)
حتما شنیدید
روزی که توش گناه نکنی عیده
خدایا
این بنده ی غافلت رو به عید وارد کن..
«رب ادخلنی مدخل صدق و اخرجنی مخرج صدق و اجعلنی من لدنک سلطانا نصیرا»
محمدا
من را ببخش
از تو فقط به همین تبریک ها اکتفا کرده ام..
-شما از این در میرید بیرون ازتون بپرسن چه کاره اید چی میگید؟
-دانشجو
-اگه برید تو یه رستوران دارین غذا می خورین بپرسن چه کاره اید چی میگید؟
-دانشجو
-توی مهمونی باشید چی میگید؟
- دانشجو
- توی خونه چی هستید؟
-دانشجو
خیلی خب..اگر اینطوره که شما تو دانشگاه دانشجواید تو رستوران دانشجواید،تو مهمونی دانشجواید،تو خونه دانشجواید پس باید دانش جو باشید..
اما شما متوجه نمیشید من دارم چه حرفی میزنم که اگر متوجه میشدید حالا با دوستتون حرف نمی زدید..
---------------------------------
شما خیلی رشته ی سختی رو انتخاب کردید..
کسی که ادبیات میخونه باید تاریخ بخونه...
فرقی نداره ادبیات چه کشوری رو میخونید..
یک دانشجوی ادبیات،
باید جامعه شناس باشه..
روان شناس باشه
باید مردم شناس باشه
باید ادیبــــ باشه..
کسی که تاریخ نمیدونه،هیچی نمیدونه. 1
-------------------------------
علوم انسانی ها انسانی تر باید باشند از غالب جامعشون
چرا؟
چون شما رو میگن علوم انسانی
این عنوان
باید باطنی هم داشته باشه..
--------------------------------
این جمله ها باعث میشه که به خودم بگم
تو فکر کردی کی هستی؟
4
تا از مدرسه برسم و خستگی درکنم،روزم رفته..
امروز دفترم رو با خودم بردم...
اومده بود سر میزم تمرینی که حل کرده نشونم بده.
دفترم رو دیده بود..
آخر کلاس میگه خانوم اجازه شما دانشجویید؟
میگم بله...
خانوم اجازه خوش به حالتون...
واقعا خندم میگیره از خانوم اجازه هاشون...
_______
بوی سیب فضای دفتر رو پر کرده...
برای بچه ها تغذیه درنظر گرفته بودن...
سه تا دختر که به نظرم بزرگ میومدن مشغول شیطنت و شستن سیب ها بودن...دو تا معلم هم که تا حالا ندیده بودمشون شوخی می کردن و مدیریت فضای کوچیک و صمیمی دفتر.
سلام کردم...
میدونستم که یه دانش آموز نهمی دارم،اما هنوز ندیده بودمش.
فکر می کردم که اینها سر کلاس کدوم معلم بیچاره ای قراره بشینن؟
یکی شون که از همه شیطون تر و پرحرف تر بود وقتی فهمید من معلم فارسی ام گفت ئه خانوم دفعه پیش دوستتون به من درس دادن...
تازه فهمیدم دانش آموز خودمه!
______
6
سر کلاس نیومد...
درس رو گفتم...
خیلی عقب بودن...
و پایه شون هم بسیار ضعیفه..
اما خوبیشون اینه مشتاق درس و یادگیری ان.
مثل همیشه افسانه شاکی بود و مدام توی حرفم می پرید..ایندفعه دیگه بهش اجازه ندادم شلوغ کنه... دفعه بعدی باید خیلی جدی تر هم باهاش برخورد کنم...یه تنه کلاس رو میذاره رو سرش وروجک.
______
5
سه نفر ته کلاس نشسته بودن...
همون دخترایی که تو دفتر بودن..
یکی از کلاس پنجمی ها گفت
خانوم اجازه..ما الان املا نداریم..
گفتممن معلم املا و بنویسیمم..معلم بنویسیم دیگه ندارین.
شروع کردیم، باید به اون سه تا هم میرسیدم..
تازه فهمیدم یکیشون هشتمه،دوتاشون نهم..وای خدا..سه تا پایه توی یک ساعت و 10 دقیقه زمان...
تمام راه به ادب و احترام خاصی که تو این سه نفر بود فکر می کردم....چقدر اخلاقشون با من معلمی که خیلی هم باهاشون فاصله ی سنی ندارم خوب بود..و چقدر اشتباه فکر کرده بودم راجع به اونها.
_______
آخر
بچه ها اینطرفی باید برم دیگه؟
بله...
تا سر خیابون هم مسیر بودیم...
یه نگاهی به من کرد..
خانوم منم چادری ام ها...
لبخند زدم..
پس چرا چادرت سرت نیست؟
خب خانوم تو مدرسه سخته دیگه.
آره خب سخته....
البته منم کوچیک بودم با چادر می رفتم مدرسه.
چادرم هم ساده بود...
من خیلی دوست دارم چادر رو...
مکث کرد...
دوباره من رو برانداز کرد..
شاید دفعه ی بعدی با چادر بیام...
راستی کیفت تمیز شد؟ غلط گیری شده بود..
وای خانوم شما یادتونه....
شوق رو از تو چشماش می بینم و کیف میکنم بخاطرش...
از هم جدا شدیم...
به مسئولیتم..
به دقت بچه ها روی من.
به اینکه دنبال الگو میگردن..
فکر کردم...
باید چقدر مراقبشون باشم...
______
هرگونه پند،توصیه،نقد و نصیحت را با گوش جان می شنوم.
بعدا نوشت..
دوست دارم از روضه ها بنویسم و حرفهای نابی که می شنوم بنویسم..اما نوشتن اونها به زمان بندی و تفکر و نظم بیشتری نیاز داره که در حال حاضر ازش بی بهره ام.
خواهشا هیئت که میرید،اشک می ریزید،سینه زنی می کنید،تفکر میکنید،به یاد مجازی نویس ها هم و من حقیر هم باشید.
خیال میکردم حالم خوبه..
مثل همیشه که خیال می کنم وضعم خوبه اما وقتی میرم در خونه ی طبیب،تازه می فهمم عمق بیماری چقدره..
مثل همیشه که فکر می کنم خوبم اما وقتی روضه میخونن و اشکم نمیاد می فهمم چقدر بدحالم....
شب که رفتم دکتر،گفت تبم بالای 39 رفته و افت فشارم خیلی زیاده..
خیال می کردم خوبم اما بعد از اینکه اطاعت کردم از امر دکتر،تازه فهمیدم حال خوب یعنی چی.....
ساده بگم...
خداوندا
به ما بفهمون چقدر تب داریم از دست گناهان...
بهمون بفهمون نیاز داریم به طبیب...
بفهمون که حال خوش،تابع اطاعته...
و تا اطاعت نکنیم،بیماریم....
بهمون بفهمون که«خیال می کنیم خوبیم»
بعدانوشت:
متن قوی نیست...
دیگه از نصفه نوشتهای یک مریض انتظاری بهتر از این نمیره!
خواستم حذف کنم بهترش کنم،دیدم بازدید داشته...
خلاصه به بزرگی خودتون نواقص رو ندید بگیرید.
