اینم جمع بندی ما(اصل حرفم آخراشه)

تو زندگی وبلاگی ام
یه سری آدم ها بودن
که از همون اول وب نویسی، از نوشته های ما فقط خوبی هاش رو دیدن و دائما بهم گفتن چقدر خوب مینویسی چقدر خوب حرف زدی چقدر خوبی....
انقدر بهم گفتن که باور کردم...
و رشد کردم...
یه سری از آدم ها بودن که واقعا برای این نوشته های معمولی وقت صرف کردند و پر و بال دادند....
باعث شدند توقعم از خودم بره بالا
آدم هایی که وقتی نوشته هاشون رو ببینی و بعد ببینی که جزو دنبال کننده هاتن،اصلا روت نمیشه سبُک بنویسی....
(تو پرانتز بگم به این روحیه ی سازنده ی بزرگوارانه حسودی ام میشه! )

یه سری از آدم ها هم بودن با راهنمایی هاشون، قوت قلب دادن هاشون، دقت شون توی مطلب ها و روحیات، خیلی کمک کردن به ما....

یه سری از آدم ها هم شاید تفکرشون فرق کنه یا هر از گاهی تو نظرات به نقطه ی مشترکی با هم نرسیم اما اینکه صراحتا نظر مخالف شون رو اعلام میکنن خیلی برام مفیده....نوع جدیدی از نگاه برام داره و باز هم باعث رشد میشه....

(پر واضحه که بعضی مخاطب ها هر چند حالت مذکور رو شامل میشن :) )
در مجموع این فضای وبلاگ برای شخص خودم خیلی خیرها داشته...
اما وقتی بطور کلی به رویکرد وبلاگ نویسی ام نگاه میکنم، میبینم انگار جز روایت کردن دیده ها و شنیده ها و درونیاتم از وقایع، نقش دیگه ای ندارم...
( حتی گاهی فکر میکنم بخش گسترده ای از توفیق های زندگی ام هم بخاطر همین روایت کردن روزی ام شده.)
نمیدونم برای شما مخاطب ها چطور بوده...
*
و حالا...
این دم عیدی، نمیخوام خودخواه باشم،سر همه شلوغه اما اگر براتون مقدوره، واقعا بیاید و بنویسید چرا اینجا رو میخونید و کلا نگاه تون به وبلاگ «و نراه قریبا» چیه... و یا شخص نویسنده....
خوشحال خواهم شد حتما

گزینه ی ناشناس هم برنمیدارم اما ترجیحا استفاده نکنید...

پیشاپیش سال جدیدتون مبارک باشه
و برای همه تون آرزو دارم که زیر سایه ی امام زمان(عج) با مدد خاصه ی حضرت مادر..س اتفاقات جدید و مثبتی برای خودتون و خانواده و جامعه تون رقم بزنید و شاد و سلامت باشید....
ان شاءالله امسال سال ظهور باشه...
*
اون قسمت عربی هم قول نمیدم که کی راهش می اندازم، اما خبر خوش بدم که چنددد مطلب کوتاه و شعر کنار گذاشتم براتون....
سر فرصت ان شاءالله تایپ میکنم به مراتب میذارم وب....
با تشکر از صبر مشتاقان زبان عربی؛)