و نراهُ قریبا

آمدنش را قریب می بینیم...

و نراهُ قریبا

آمدنش را قریب می بینیم...

و نراهُ قریبا

بسم رب الزهراء

سلام...

شاعر میگه:
من اگر برخیزم،تو اگر برخیزی،همه برمی خیزند
من اگر بنشینم تو اگر بنشینی،چه کسی برخیزد؟

**
اینجا سعی میکنم چیزی بنویسم که برای دیگران مفیده، از روزنوشت ها تا خاطرات و دغدغه ها... گاهی هم برای گفتگو و یا به نتیجه رسیدن، مطلبی رو منتشر میکنم.
اگر براتون مفیده بمونید و بخونید.
باعث افتخاره بنده است که محبان حضرت مهدی(عج) اینجا تردد می کنند.
*
همه ی نظرات برام ارزشمندند و دوست دارم با دقت بخونم و جواب بدم،اگر گاهی نشد یا با تاخیر بود، ببخشید.

بایگانی

زکات علم نشر آن است.

شنبه, ۲ خرداد ۱۳۹۴، ۱۲:۱۱ ب.ظ
*
زنی نزد حضرت زهرا(س) رفتند و گفتند: مادری دارم که در باب نماز سوال هایی دارد اما چون بیمار است مرا نزد شما فرستاد تا آن سوال ها را مطرح کنم.
حضرت فاطمه(س) به پرسش ها پاسخ داد.
زن از فرصت استفاده کرد و سوال دیگری مطرح نمود،آن حضرت نیز پاسخ را بیان فرمودند.
همینطور آن زن پرسش های متعددی را بیان میکرد و حضرت(س) به تمام سوالات جواب های لازم را میفرمود،تا تعداد مسئله ها به 10 رسید.

زن از کثرت سوالات احساس شرمندگی کرد و گفت: بیش از این مزاحم شما نمی شوم.
حضرت فاطمه(س) در حالی که نشان می داد هیچ منتی بر او ندارد، فرمود: «هر سوالی که به نظرت می آید بپرس» و سپس برای تشویق وی فرمودند: «اگر فردی در مدت یک روز بار سنگینی بر دوش کشیده آن را به بالای بام حمل کند و در ازای آن حق الزحمه ای معادل هزار سکه طلا دریافت کند،با توجه به این مزد، آیا این کار برای او سخت خواهد بود؟»
زن پاسخ داد: خیر.
سپس فرمود: «من هم کارگزارم و خود را خادم خداوند قرار داده ام. مزد من در برابر هر سوالی ک پاسخ دهم، از مجموع مرواریدهایی که فاصله ی میان آسمان و زمین را پر کند،بیشتر است، پس سزاوار است که از پرسش ها تو احساس رنج و زحمت نکنم.»

[آداب تعلیم و تعلم در اسلام،سید محمد باقر حجتی،ص 74]

راه های کسب علم/امام علی(ع)

سه شنبه, ۲۹ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۱۰:۳۰ ب.ظ

امام علی علیه السلام فرمود:

علم فقط با 5 چیز حاصل می شود:

1.پرسش زیاد

2.اشتغال و مطالعه زیاد

3.پالایش و پاکسازی کارها

4.خدمت و تواضع نسبت به اساتید و عالمان

5.استعانت از خداوند صاحب جلال

یا ابانا استغفر لنا ذنوبنا..(قرارداد ننگین)

يكشنبه, ۶ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۱۱:۱۷ ق.ظ


***

عمری ست که لحظه هایم،

یکی پس از دیگری

تباه میشوند،

و من،

این منِ عاشق نما،

هر صبح،

قراردادِ ننگین نبودنت را،


با دستان جفا پیشه ی خویش


امضا میکنم...


***


مادر امامان

يكشنبه, ۶ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۱۰:۵۶ ق.ظ

*


بزرگی می گفت :

هرگاه به هر امامی سلام دهید خود آن امام جواب سلامتان را می دهد.

ولی اگر کسی بگوید:"السلام علیک یا فاطمه الزهرا"

همه امامان جواب می دهند!

می گویند چه شده است که این فرد نام مادرمان رابرده است...


*


برگرفته از وبلاگ «در جست و جوی حقیقت»

در پسِ برگهای کاهی--از تو نوشته ها

شنبه, ۵ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۱۲:۳۵ ق.ظ

وقتی از تو می نویسم،قلم از شوق،

غرق در تکاپو می شود

و ذره ذره سیاهی های وجودش را،

می بارد...


واژه ها

همچون جوانه هایی از نور

سر از کنده ی سقیدِ درخت بیرون می آورند

و رشد می کنند

و رشد می کنند

و رشد می کنند و قد می کشند و سرو می شوند،

تا وصل کنند دل مرا،

به مرکزِ تپیدنِ دلت...



نورٌ علی نور،

                    یعنی نوشتن




پندی از مورچه های بالدار!!!!

پنجشنبه, ۲۷ فروردين ۱۳۹۴، ۰۲:۵۳ ب.ظ

چند شب پیش، بی خوابی های شبانه به سر ما زده بود و با چوب کبریتی میان پلک ها، نشسته بودیم به سرودن!!

و خب،خانواده چون مثل بنده دچار جنون های شبانه نمیشن،در خواب ناز فرو رفته بودن،

و ما برای اینکه هم یه مقداری حس نوشتن رو که بسیار نایابه این روزها،در خودمون تقویت کنیم و هم به این خاطر که به نرمی خوابِ عزیزان آسیبی نرسه، یه شمع روشن کردیم گذاشتیم کنارمون...

اما...

قصه درست از جایی شروع شد که مورچه های بالدار، این یه ذره نور رو دیدن و ما رو مورد الطاف بیکران خودشون قرار دادن!

نمیدونم تا بحال باهاشون مراوده داشتید یا نه!

این موجودات خدا، مدام به در و دیوار میخورن، و خب یه صدای اعصاب خورد کنی ایجاد میشه این کوبیده شدنشون.

دیدم با این وز وز و حس بدی که ناشی از زیستن با جانوران ایجاد میشه،اصلا نمیشه شاعری کرد!

این شد که شروع کردیم به تار و مار کردن...

هر دو ثانیه 5-6 تایی می کشتیم ولی افاقه نمیکرد! (اغراق!)


یک لحظه دست از کار کشیدم و ابتدا به این موضوع فکر کردم که: آخر چرا؟!!!

در چنین شب کم یابی اینها چی میگن الان؟!

و خب مسلما بی حکمت نبود حمله ی مورچه های بالدار اونم یحتمل از سقف خانه!- چون هیچ دری باز نبوده برای ورود این عزیزان-و چون بی حکمت نبود جای فکر داشت.


اولین چیزی که به ذهنم رسید این بود:

منِ انسان صاحب تعقلِ مدعیِ قدرت و شکوه و جسمیت،با صدای این کوچولوهای وروجک،رشته ی کلام رو از دست میدم!!!

آیا؟!

دوم اینکه من اگر شاعرم چطور دلم میاد موجودات خدا رو که روزی از او میگیرند تار و مار کنم؟

و سوم اینکه آیا این از ظرفیت کم من نیست که از صداشون اذیت میشم؟


اما هر چی فکر میکردم انگار به اون چیزی که باید میرسیدم نرسیده بودم...

چند لحظه نگاهشون کردم.

دور شمع مدام پرسه می زدن،نزدیک که میشدن و گرما که زیاد میشد، خودشونو پرت میکردن عقب و میخوردن به دیوار..! (صدای آزاردهنده شون از این برخورد نشات می گرفت)

و بعضی ها نزدیک شمع که میرسیدن می افتادن پایین و از نو می اومدن بالا،دوباره می افتادن و دوباره...

خوب که نگاهشون کردم،دیدم همه زندگیشون اینه که کنار نور باشن.(اما...)


خوب تر که نگاهشون کردم دیدم با اینکه هی دور میشن،دوباره خودشون رو نزدیک میکنن و انقدر این کارو تکرار میکنن تا وقتی که پدیده ای مثل انسان،جونشون رو بگیره!

بهتر که نگاهشون کردم، یاد قصه ی تکراری شمع و پروانه افتادم..


اما اونها فرقشون با پروانه چیه؟

فرقشون اینه که هیچکس از پروانه بدش نمیاد..و پروانه مزاحم نیست.

فرقشون با پروانه اینه، که مورچه ها میترسن از گرمای شمع،و از یه فاصله ای نزدیکتر نمیشن و چون نزدیک نمیشن،در نور شمع حل نمیشن..و انقدر دور میشن و نزدیک،تا اینکه یکی جونشون رو بگیره، و شاید اگه این هراس در وجودشون نبود، لازم نبود انقدر به در و دیوار بخورن.

و پروانه ها،

اصلا به گرما توجهی ندارن،انقـــدر نزدیک میشن،تا وقتی که حل بشن در نورِ گرمِ شمع...


هیچکس پروانه های عاشق رو نمی کشه،

و اگر بکشه،

کارش مذمومه...

---


نتیجه گیری با خودتون!


(منتظر نظراتتون هستیم.)


مشهدالرضا

دوشنبه, ۲۴ فروردين ۱۳۹۴، ۱۱:۵۷ ب.ظ

هرجا سوال شدــ

که دلت در کجا خوش ستــ

بی اختیار بر دهنمــ

مشهدالرضـــــاستــ


خوشا کسی که اگر شاعر است شاعر توست

چهارشنبه, ۱۹ فروردين ۱۳۹۴، ۰۳:۳۹ ق.ظ

ای خوش به حال آنکه گدای مکرر است

زیباست آن مژه که شب جمعه ها تر است

زهرا به خاک کرب و بلای تو پا گذاشت

یعنی بهشت زیر قدم های مادر است...



تمییز حق از باطل

شنبه, ۸ فروردين ۱۳۹۴، ۱۰:۰۲ ب.ظ

تشخیص حق و باطل


بسم الله الرحمن الرحیم

سلام بر مخاطبان..اول از اینکه حضورم در وب کم شده عذر میخوام.

مدتها پیش ذیل مطلب ادراک، قول چنین نوشته ای رو داده بودم،

به لطف خدا امروز فرصت شد این پست مهم -علی الخصوص در دورانی که قیامِ صورت خواهد گرفت،و جاماندن،درد سنگینی است- قرار میدم برای استفاده ی همگی...

در نشر آن ما را یاری کنید.


آیت الله فاطمی نیا:
این همه دراینترنت وکتابها میگردی دنبال اینکه آقای قاضی چی گفته آقای بهجت چی گفته،این همه این در و آن در میزنی،چی شد آخر ؟
تو هنوز جواب مادرت رو تلخ میدی ؟!! میخوای بشی" سالک "؟!؟!

بنده خدا قدم اول ترک معصیت است،به اندازه خودت،

نمیگم معصوم بشی ولی تلاش کن.

در خانواده خوب رفتار کنید که همسرانتان مشتاق شما باشند،عاق والدین انسان را صد فرسخ عقب می اندازد...


حواسمون به کارامون هست؟؟؟



---و به یاد این آیه افتادم که:


 
قُلْ هَلْ نُنَبِّئُکُمْ بِالْأَخْسَرینَ أَعْمالاً الَّذینَ ضَلَّ سَعْیُهُمْ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ هُمْ یَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ یُحْسِنُونَ صُنْعاً/أُولئِکَ الَّذینَ کَفَرُوا بِآیاتِ رَبِّهِمْ وَ لِقائِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فَلا نُقیمُ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ وَزْناً


ترجمه آیه