هیچ تلاشی پیش خدا گم نمیشه

سه شنبه, ۲۱ آذر ۱۳۹۶، ۰۱:۰۴ ق.ظ

انقدر زبان عربی رو دوست دارم
و انقدر شیرین و موجزه
آدم دلش میخواد حرفهاش رو با همون زبان بیان کنه...
*
چقدر گاها دلم میخواد براتون متن عربی بنویسم...
در هر زمینه ای...
البته تا الان تخصصش رو نداشتم،یعنی اگه مینوشتم خیلی ایراد داشت...
این روزها یه استاد باحوصله ای به هیئت علمی مون اضافه شده ما هم علاقه مند، بسی کمک مون کرد اشکالات متن هام رو بفهمم...

امروز یه متن خیلی احساسی درست نوشتم:)
یعنی بنظر خودم که خیلی خوب بود
همیشه آرزو داشتم انقدری بلد بشم که بتونم حرفی که میخوام رو بگم و بخاطر کم بودن دانش زبانی ام حرف هام محدود نشه...
خیلی حس بدیه آدم میخواد یه چیزی بگه اما زبان نمیدونه
حس میکنی لالی!
*
الحمدلله علی کل نعمة :)
*
قصد تعریف از خود ندارم جدا
این به اشتراک گذاری خوشحالیم بود...
*
کسی طالب و مایل باشه متن رو میذارم.

*
عنوان مطلب پندی است که همین استاد عزیز میگن و ما رو تشویق میکنن...گرچه معرف محتوای مطلبم نیست:)

۹ ۰
۹۶/۰۹/۲۱

.. مَروه ..

۲۱ آذر ۹۶ ، ۰۱:۳۷

گم نام

یه کلمه تو پستتون نظرمو جلب کرد
موجز معنیش میشه مختصر دیگه
درسته؟
بعد الان منظور شما این بوده که زبان عربی مختصره؟
میخواستم همینجوری واسه اطلاعات عمومیم بدونم معنی دیگه ای هم داره این کلمه؟
*
عنوان پست خیلی قشنگ بود

۲۱ آذر ۹۶ ، ۰۷:۲۰

ســـــر باز

سلام

منم عربی رو خیلی دوست دارم

قرآن رو گاهی که معنیش رو متوجه نمیشم و خوب معنی نشده، عربیش رو که میخونم بهتر متوجه میشم :)

کاش یادگیری عربی هم مثل انگلیسی در دسترس بود

بگذارید متننتون رو

۲۱ آذر ۹۶ ، ۱۴:۱۷

سنا بانو

سلام
خیلی خوب است
البته یادتان باشد که آنقدر در عربی هضم نشوید که دستور زبان فارسی فراموش شود...😁😂😉
گاهاً نه در زبان عربی استعمال می شود و نه طبق قواعد فارسی صحیح است.
تنوین مختص زبان عربی و استفاده اش در انتهای هیچ کلمه فارسی استعمال نمی شود
مثل گاها
خواهشا

۲۱ آذر ۹۶ ، ۲۳:۱۳

سلام
البته که آرایه که معادل عربی ان را می توان بلاغت دانست، بسیار بیشتر از فارسی است. اصول خاص خود را دارد. بسیاری از آرایه های زبان فارسی هم از عربی داخل فارسی شده، برای همین اسامی بسیاری از آرایه ها، عربی است: مثل تشبیه، استعاره، کنایه و...
درشعر هم، تمام اوزان شعر فارسی، از عربی گرفته شده، یعنی ما همان اوزان شعر عربی را استفاده می کنیم.
با این تفاوت که ان ها این اوزان، ابیات است و برای ما، اوزان مصراع ها (امیدوارم منظورم رو برسونم)

هرچند چون خودم آنقدر به عربی مسلط نیستم که آنقدر از همتون عربی ادبی لذت ببرم، فارسی ها را بیشتر دوست دارم. :(

۲۱ آذر ۹۶ ، ۲۳:۲۰

رزمنده ..

سلام مومن. جزاکم الله خیرا

برای انا نیز لسان العربی الجالب است. لکن خیلی البلد لا(لبخند)

عاقبتتون به خیر به حق حضرت ابوتراب
یا علی

۲۴ آذر ۹۶ ، ۱۶:۲۳

چند نکته
کاملا درست است، بلاغت خیلی گسترده تر از آرایه ها است، یک اشاره ضمنی در نظر قبلی کردم. به عبارتی رابطه منطقی شان، عموم و خصوص مطلق است. یعنی مباحث آرایه ها، در بلاغت، بیان می شود، اما مباحث دیگری هم دارد که ما در زبان فارسی به آن نمی پردازیم و چه اینکه بسیاری از مباحث اش، مختص به زبان عربی است.
اگر دقت کنید دوران شکوفایی شعر فارسی و شعرای بنام ما، همه در دوران پس از اسلام هستند.
نیازی نیست شما دنبال همزمانی شعرای فارس و عرب باشید. عربی قبل از ظهور اسلام، اوج فصاحت و بلاغت بوده، کاری نداریم که مضامین و مفاهیم مادی و سطح پایینی، در اشعار استفاده می شده. برای همین معجزه آخرین پیامبر، کتاب است. اعرابی که خودشان اوج فصاحت و بلاغت بودند، درمی یافتند که این کلام، فراتر از علم دنیوی و مادی است.
:)

و نراهُ قریبا

و نراهُ قریبا

آمدنش را قریب می بینیم...

هیچ تلاشی پیش خدا گم نمیشه

نظرات (۱۰)

ارسال نظر