نذر امام...
چهارشنبه, ۱۴ مرداد ۱۳۹۴، ۰۹:۵۳ ب.ظ
مردمانِ قدیم، عشق را بلد بوده‌اند.
نذر را بلد بوده‌اند. می‌دانسته‌اند برای عشق باید وقت گذاشت. درهایِ
چوبیِ تراشیده‌شده‌ی حرم‌ها را که نگاه کنی، تا شعاعِ چندمتری‌اش هنوز روح
هنرمند و سرسپردگی‌اش آدم را تسخیر می‌کند.
کاشی‌هایی هست که ذکرِ زیرِ لبِ کاشی‌کار در اسلیمی‌هایشان می‌چرخد.
قالی‌هایی هست که سال‌ها وقت در تار و پودشان بافته شده و خط ناشیانه‌ای در آخرین رَجشان نوشته:
اهدایی از طرفِ رباب رستم آبادی به حرمِ امامِ هشتم.
مردمانِ قدیم، هنر نذر می‌کرده‌اند. وقت، نذر می‌کرده‌اند.
شاید بشود، ما هم
سکوت و فکر، کلمه و هنر نذر کنیم.
/مریم روستا
دکترای شهرسازی و معماری/
---
خیلی به دلم نشست این پست...
شاید بشود، ما هم
سکوت و فکر، کلمه و هنر نذر کنیم.
