می نویسم که بماند

سلام

به خود کمال طلبم گفتم: وبلاگ محلی برای ثبت آنچه می خواهی است

البته یک ثبت عمومی.

و نه مسابقه نویسندگی، یا تریبون، یا...

پس لااقل اینجا خودت را رهاتر کن. و بدون ملاحظات و سخت گیری های زیاد، متن هایت را منتشر کن.

نمی‌دانم چند بار دیگر هم باید بگویم تا یاد بگیرد، رهاتر باشد.

*

اربعینم را تا جایی نوشته ام

سفرنامه ای پیوسته تا صبح روز دوم پیاده روی و بعد چند نوشته ی تکه تکه که وارد پازل سفر نامه خواهند شد.

و میخواهم برایم مهم نباشد نظرات هیچکدام تان:)

ساعت انتشار مطلب هم

فاصله ی انتشارشان هم

میخواهم فقط فرصت خودم را در نظر بگیرم

و آنچه دیده و شنیده ام بنویسم...

در هر سطحی که هست

می نویسم تا بماند

#اربعین_97

*

پ.ن: 

سفرنامه نوشتن قاعدتا بعد سفر رخ میده. تو خود اربعین اگر بخوای بنویسی هر لحظه یه خاطره رو از دست میدی. 

از طرفی چون جزییات سفر برای مخاطب مهم نیست، من برای انتشار این نوشته ها هم باید وقتی صرف کنم جزییاتشو کم کنم و خب گاهی هم کل مطلب شهید میشه...

برای همین این بار گفتم میخوام شماها مهم نباشید:)

هر کی هر چقدرش رو بخواد میخونه دیگه.