در پسِ برگهای کاهی--از تو نوشته ها
شنبه, ۵ ارديبهشت ۱۳۹۴، ۱۲:۳۵ ق.ظ
وقتی از تو می نویسم،قلم از شوق،
غرق در تکاپو می شود
و ذره ذره سیاهی های وجودش را،
می بارد...
واژه ها
همچون جوانه هایی از نور
سر از کنده ی سقیدِ درخت بیرون می آورند
و رشد می کنند
و رشد می کنند
و رشد می کنند و قد می کشند و سرو می شوند،
تا وصل کنند دل مرا،
به مرکزِ تپیدنِ دلت...
نورٌ علی نور،
یعنی نوشتن
همتتان مستدام