اندوهِ روزِ نیامده...
یه فرموده‌ای دارن مولا امیرالمومنین (ع) که چند وقته دارم بهش عمل میکنم،
روانشناس‌تر از ایشون ندیدم من! از بس که فرمایشاتشون آرامش بخشه و حلال مشکلات روحی...
اصلا شیعه باید سرحال‌ترین باشه وقتی همچین امامی داره
ما اگه سرحال نیستیم از کم‌کاری خودمونه. یا کم‌کاری دانشی یا رفتاری
مولا فرمودن: اندوه روز نیامده را به امروزت میفزا، که اگر آن روز از عمر تو باشد خداوند روزی تو را می‌رساند.
و من، در تمام لحظه‌های این روزها با همین جمله اول، آروم شدم.
_ دارم نرگسمو می‌خوابونم، خسته‌ام، بدنم درد میکنه، ضعیف شدم ، با خودم میگم: این که هنوز اولیشه! چطوری میخوام سرپا شم؟! چطوری میخوام بازم بچه بیارم؟!
و جمله مولا تو گوشم می‌پیچه: اندوه روز نیامده را...
یادم میفته که دارم برای آینده ای که معلوم نیست چطوری پیش میره، غصه میخورم، بعدم رها میکنم و به نرگسم نگاه میکنم. دیدنش آرومم میکنه.
_ خونه خاله ، بهم میگن: این چه طرز آروغ گرفتنه؟ و من ناراحت میشم و با خودم میگم: اینکه فامیل خودته ناراحت شدی، پس فردا که میری شهر همسر پس میخوای چیکار کنی؟! حالم بدتر میشه تا اینکه کلام مولا تسکینم میده: اندوه روز نیامده را...
و با خودم میگم: چو فردا شود فکر فردا کنیم. فعلا حال الانت رو دریاب، برای اونجا هم یه فکری میکنیم.
_ خونه مادرشوهر توصیه‌های مادرانه می‌کنن و روی حرفشون اصرار می‌کنن درحالی که من میدونم و علم دارم که این کار غلطه، و سختم میشه و با خودم فکر میکنم: الان که نوزاده و بحثمون فقط سر شیر و خواب و این چیزاست، بعدا که کلی مسأله تربیتی پیش میاد چیکار کنم؟
و باز مولا تو گوشم میگن: اندوه روز نیامده را...
آروم میشم و میگم دختر! تا اونموقع شرایط ده دفعه عوض میشه، رابطتون عوض میشه، روحیه تو عوض میشه و ...
فعلا حال الانت رو دریاب...
#
مثال دیگه‌ای به ذهنم نرسید، از احوال خودم نوشتم.
#
پ.ن: در کل باید زیاد سخت نگرفت. من تو خیلی چیزها زدم به بیخیالی چون دیدم که ارزش اعصاب خودم خیلی بیشتره. ولی واقعا این روزها از ته دلم، دوست داشتم ذاتا آدم بیخیالی می‌بودم. کاش از اونها بودم که کلا حرف مردم براشون مهم نیست.
آخه واقعا چرا اینهمه باید برای دلسوزی‌های دیگران، که با لحن نامناسبی میگن، حرص بخورم؟
چرا باید انقدر برنجم؟!
کاش بیخیالی قرص داشت... یا حداقل کاش اینهمه درونگرا نبودم، منم یکم راحت صحبت میکردم!
( البته تجربه های موفق هم داشتم این چند روز)
سلام :)
چقدر بده که مدام توی تله‌ی اندوه روز نیامده میفتیم و شروع میکنیم به گفتگوی ذهنی و تقلا کردن...
وقتی آگاهی باشه وقتی مثل همین حرف مولامون، نقشه‌ی راه باشه سریع برمی‌گردیم به مسیر درست، کاش همیشه مثل نوری باشن قلبمون و مسیر پیش رومون رو روشن کنن🙏⭐
هرچی پیش میره ظرفیتت بیشتر و بیشتر میشه مطمئنم :))