وحدت میان امت اسلام/مجتبی حاذق
دست از زمین بردار ، آدم را هوایــی کــن
خیری نخواهــی دید از این خوشـه گندم ها
بیـن تـو و بیـن زمین هیــچ ارتباطی نیست
دنیــای ما پـــر بـــوده از ســوء تفــاهـم ها
تو از خدا هستی و بی شک مقصدت عرش است
از یــــاد شـایـــد برده ای عهــــد الــســـــتـــت را
راهی که خواهی رفت بی شک راه دشواری ست
در دســـــت هـای یک نفــر بــگـذار دســـتــت را
این ســو که ما هستیم باید خوب دقت کرد
پیداســـت وقتی مشتترک هستند دشــمن ها
با دوســتان بایـــد مـــــدارا کرد و راه آمد
ســـودی نخواهد داشت این دشـنام دادن ها
باید مـدارا کرد ، تا فــــردا چه پـیـش آید
امروز جز انجام این تکلیف کاری نیست
آن روز می آیـد که می بـیـنـیـم در دنیــا
دیگر خبـــر از انـفـجارِ انتحاری نیــست
اما اگــر دسـتان مـــا از هـم جـدا افتـــاد
آن وقـت طــــوفــان مهـیـبـی راه می افتد
این رابطه تبدیل خواهد شد به درگیری…
مابیـن ما جنــــگ صلــــیبی راه می افتد
دیگر برادر با برادر جنـــــگ خواهد کرد
این است حکمِ شرعیِ اسلامِ بعضـــــی ها
چشم خودت را بـــاز کن -دارند میخندند-
شیرین نشسته جنگ ما در کامِ بعضی ها
