در میان کاغذهای پراحساسِ دست خورده ات،
و لابلای ردپای قلم،
که افکار شبانه ات را واژه کرد و اشکهایت را جاری
گشت میزنم پیِ نوشته ای...
نوشته ای که «عشق» را معنا کند و وجودم را مسرور
نوشته ای که مرا مستقل کند از «آه»...
و اما یافت نمی شود!
می دانم،
از میان امواج طوفانی افکارت،
قطره ای از آنِ من نیست...
92.9.9
سکه را بعد عقد بخشیدم.
اما آن یک جلد قرآن را محمد بعد از ازدواج خرید و صفحه اولش اینطور نوشت:
امیدم به اینست که این کتاب اساس حرکت مشترک ما باشد و نه چیز دیگر،
که همه چیز فنا پذیر است جز این کتاب.
حالا هر چند وقت یکبار که خستگی بر من غلبه میکند،این نوشنه ها را میخوانم و آرام میگیرم.
شهید محمد جهان آرا
آقاسی
****
کجای تاریخ بود،
که شناسنامه ام را گم کردم؟
و مذهب،
به کدامین گناه، از یاد رفت...؟
چه کرده ام با دلِ خویش،
که یاد تو،
اشکهایم را جاری نمی کند،
و شعرهایم،
ناتمام تر از همیشه،
تمام می شوند...
*****
93.3.22
****
به انتظارتان نشسته ایم...
دریغ!
به انتظارِ تو
نباید نشست و
غرق در سکوت شد،
به انتظار و احترام تو؛
باید ایستاد،
قاطعانه و محکم.
*****
پ.ن: از نوشته های قدیمی/ 92.7.12
