راهیان نور--حسینیه حاج همت
جمعه, ۱۹ دی ۱۳۹۳، ۰۵:۵۷ ق.ظ
یک وقتهایی،قلم را که بر صفحه میگذاری،
می رود تا هر جا که بخواهد،میگذرد،
خط به خط،صفحه به صفحه...
آنقدر می گردد و می رقصد،
تا تمام شود حرفهای نگفته ی تو...
آنقدر می چرخد،
تا نماند چیزی در دلت،که ماندگاری اش،
داغی باشد بر چشمانت...
*
و گاهی
قلم،
راه نمی آید با دل
می نشیند،
و سکوت می کند،
و هیچ نمی گوید؛
گاهی کلمات،
هم مسیر تو نمی شوند..
و نمیگذارند رها شوی از احساسی سهمگین...
*
گاهی وقتها،
نه دفتر هست،نه قلم،
اما ذهن،
می بارد و مدام،
جاری میکند روح را..
و آنقدر سرگشته می شوی از هبوط واژه ها،
که حاضری تمام دنیا را،
به دنبال قلم،
زیر و رو کنی...
*
گاهی وقت ها،
هیچ صدایی نمی آید،
هیچ واژه ای،
هیچ حسی،
و تو،
سرد و ساکت می مانی،
غرق در عظمت...
مبهوت..............
درست مثل حضور، در حسینیه حاج همت...
چقدر دلم برای راهیان نور، تنگ شده است.....
آدرس وبم را بلاگفا اجازه نمیده بذارم! ممنون که به ما سرزدید....