این یک مطلب احساسی است...فقط همین
تو رو به خاطر محبت مادر
نوحه خون های محترم
روضه ی مادر رو خوب ادا کنید....
ملاک خوب بودنش کشتن مخاطبها از غم نیست....
آ خدا خیرتون بده
نگید تو کوچه چی گذشت
همه ی حرف رو که نباید بگی....
اصلا همین که یک نفر به مادرت بی احترامی بکنه برای مردنت بسه
دیگه نگید این عمق بی حرمتی تا کجا میره...
دیگه نگید که فاطمه
ریحانه ی خدا و دختر رسول
رنگ صورتش عوض میشه
دیگه نگید که ....
از صلابتش بگید...
زهرای علی اون کسی نیست که پهلوی شکسته و نشان سینه بشه ویژگی اش...
فاطمه اون کسیه که چهل شب در خونه ی مهاجرین و انصار رو میزنه که طلب یاری کنه و هییچ کس جوابش رو نمیده...
حتی تو روایت هست در رو به روی زهرا و علی و حسنین باز نمیکنند...حتی نگاهشون نمیکنن...
چرا؟؟؟
نمیدونم چرا......
خیلی سخت نیست اونقدر بد شدن و بی تفاوت شدن...
کافیه وجدانت رو ساکت کنی....
*
دوست ندارم هرگز قشر مداحانمون رو سرزنش کنم...من کی باشم اصلا....
ولی نظر شخصیم اینه
به خدا دل شیعه خونه...تو بگی مادر اون خودش تا عمق فاجعه میره و میفهمه....روضه ها رو خیلی بازش نکنید....
شایدم باید بگید حقیقتش مهجور نشه
ولی خواهشا وقتی میگید ذکر مصیبت هاتون از رنج نباشه...
از یه بچه یتیم نباید که بخوایم پشت سر هم بگه: نور دل مصطفی فاطمه ی قد کمان...
خب نمیگید این بچه با خودش فکر میکنه با نور دل مصطفی چه کردن؟
نمیگید این آدم جون میده زیر واژه ی قدکمان؟؟
نمیگید این بچه میترسه از تصور چهل مرد جنگی؟
روضه نخونم....
مجلس روضه بخشی هم برای تسلیت گرفتنه...یعنی دلت گرم میشه که تو این عزا امیدی هست....احساس ارزش میکنی....احساس یک غم عمیق هست ولی از طرفی احساس آرامش کنی.... مجلس روضه بشه توسلت...وصل شدن دلت به مادرت...
برای یک کودک بی پناه ذکر مدام سیدتی یا زهرا ترکیب عشق و غم و آرامشه....
خواهش میکنم
وقتی میون روضه ها میگید ببخشن سادات
حواستون باشه که شاید بعضی ها طاقتشون تموم بشه....
نمیدونم.... شاید خوبه طاقتمون تموم بشه....
ولی اگه امیدمون بمونه.... نمیدونم چطور باید توضیح بدم...
اینکه شیعه سفارش شده بر سینه بکوبه میدونید چه حالیه؟
من عزا دارم ولی مفتخرم به حب اهل بیت،من عزا دارم ولی سرم رو بالا میگیرم...
یه طوری روضه نخونید که گویی خاک بر سر شدیم و چاره ای نیست و باید که پای روضه ها بسوزیم و تموم بشیم...
یادتون باشه امید شیعیان رو نکشید....
یادتون باشه که منتقم داریم...
یادتون باشه تو همین روضه ها باید بزرگ بشیم اندازه ی یاری مولامون بشیم....
یادتون باشه شیعه کوه درد هم که باشه نمیشکنه....
چون صاحب داره....پشت داره...پناه داره.....
خدا عزاداری هاتون رو قبول کنه مومنین خدا....
الهی که به حق شام غریبان زهرا...س... جامعه ی ما رو هر چه زودتر به جامعه ی ظهور برسونه و ما رو از بهترین یاران مولا در رکابشون قرار بده....
اللهم صل علی فاطمه و ابیها و بعلها و بنیها و سر المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک
این مطلب دیشب نوشته شد اما به دو سه جنبه منتشر نشد...
یکی اینکه نصفه شد بود
دو اینکه حق مطلب ادا نشد اون مقدار که تو ذهنم بود
و سه که علت اصلیه نمیدونم انتقادم وارده یا نه
اما حالا منتشر شد از اون جهت که گفتنش انگار بهتر از نگفتنش بود....