و نراهُ قریبا

*من با تو دلم رفت شهید زینب...س*

تابوت معطر تو را
بر شانه هامان میگذاریم...
سایه ات بر سر ما شهید...
تو در سرزمین شام
برای دفاع از حرم زینب...س
برای لبیک به هل من ذابّ یذبّ عن حرم رسول الله؟ ایا مدافعی هست تا از حرم رسول خدا دفاع کند؟
خون داده ای
تمام هستی را
بودنت در این دنیا و تمام لذت ها را
رها کرده،پر گشوده ای تا یاور امامت باشی...
نمیدانم چه از تو بخواهم
نمیدانم چه بخواهم که کم نباشد....
هر چیز می گویم کم است و قلیل است و گم است در عظمت بخشش این خاندان کرم که تو شدی فدایی شان...
جز حسین...
جز خود حسین
چه کالایی
ارزش هزینه کردن تمام دارایی مان را دارد....
ای فدایی حسین
صورت بر پایین پایت میگذارم
و عاجزانه از تویی که آبرومند به درگاه حجت اللهی درخواست میکنم
لحظه ای از مسیر ولایت
منحرف نباشم...
نکند غرق شوم در زینت های فریبنده ی این دنیا که هیچ عمقی ندارد و ارزش،اگر با یاد شما و در راه شما نباشد...
تو را قسم به علی اکبری که اربا اربا شد،فدای آرمان امامش...و هزینه کرد جوانی اش را برای اسلام،
تمام هستی ناچیزم را
فدای ولایت کنید
تا شاید من روسیاه هم مثل جُون،بتوانم لایق دیدن رضایت در چشمان اربابم باشم....
تا شاید حسین....
در لحظه ی جان کندن
صورت بر صورت من بگذارد...

مستشهدین بین یدیه.....

:(

وقتی که در دانشگاه او را بالای دست ها بردیم و چرخاندیم
گویا نشانش دادیم حالا که او رفته تا کاری حسینی کند
این دانشگاه
سنگر زینبی ماست
اگر پای رفتن نداریم
لااقل با خطبه هایمان
مدافع اسلام محمدی باشیم...