هر بلایی کز تو آید رحمت است
سه روز
خلوت کردن
تمام شد...
حالا باید آن خلوت ها را،آن یادها را،آن زندگی را
به جامعه ات بیاوری....
پیام داد گفت پست تولید کن.
حالا نصفه شبی میخوایم بخوابیم:/
یه ذره فکر کردم،حرف دلم تو جملات بالا گویا شد...
تنهایی خوب بودن خیلی راحته واقعا...
خوش اخلاق ترین مردم،خوش اخلاق ترین با خانواده ی خود است...
چون سخته...
با آدمی که کامل توی زندگیته درست برخورد کنی یعنی برخوردت درسته...
*
تا برسم به خونه خوب بود...یه ذره جسمم خوش نبود فقط..وقتی رسیدم بنا بر عادت به جسمم فکر میکردم اما روحم شوکه شد که یادآوری شد اینجا کودک نیست دیگه...
دیگه بزرگ شده و لازمه ی بزرگ شدن خیلی چیزاست....
ایندفعه یه قول سنگین تر دادم...
که مرحلم بره بالاتر...
بعد موفقیت تو عهدهای قبل عید
که قطعا همچنان ادامه داره
ناچار شدم قول بدم و لا تقل لهما اف رو اجرا کنم...
بعد خدا قربونش برم درجا اسباب جبران رو قرار میده.
به محض رسیدن به خونه با شوق معنوی می بینی فضای خونه خسته است و یهو یکی بهت میگه دینداری به اعتکاف نیست...
بعد تو سکوت میکنی بخاطر عهدی که بستی و اون انقدر میگه تا سبک بشه....
+
خدا کمک کنه
هم شما رو هم ما رو...
دعا کنیم برای اصلاح همدیگه.
*
دیندار آن است که در کشاکش بلا دیندار بماند....
این دردها عیار ما رو تعیین میکنه..
خالص میشیم...نزدیک میشیم...
به شخصه خیلی بی انصاف بودم که هی شکوه میکردم...
خدا کمک کنه دیگه بی انصافی نکنم در قبال ربوبیت و پرورش خدا...
مشقامونو بایدخوب بنویسیم :)
قبول باشه:)
ان شاالله که مشقامونم خوب مینویسیم.