و نراهُ قریبا

شهدا!

قشر مسلمان به شما محتاجند

مرد آنست که با درد بسازد، مردم

دردمندانِ خدا کِی به دوا محتاجند؟

دست از دامن آلوده ی دنیا بکشید

اهل تقوا نشدن ها، به ریا محتاجند

موج میگفت به ساحل، وسطِ اقیانوس

ناخداهای تلاطم، به خدا، محتاجند

عمروعاصی نشوی، طبل به دستت ندهند

باز با حیله ی سرنیزه شکستت ندهند

عمروعاصی نشوی،پشت امامت خالیست

بی علی دست تو فردای قیامت خالیست

با علی باش، که ده ضربه ی دیگر مانده

این علی دوستی از مالک اشتر مانده

عطر اسلام بلند است، تو کوتاه نیا

روی خون شهدا راه نرو، راه نیا

یادتان هست همه عین برادر بودند؟

تاجر و کارگر انگار برابر بودند؟

یادتان هست چه شوری همه جا برپا بود؟

عجم و ترک و لر و کرد و عرب آنجا بود

یادتان هست همه گوش به فرمان بودند؟

سینه چاک سخنِ پیر جماران بودند

یادتان هست که میگفت: اگر پرباریم،

همه را از نمکِ ماه محرم داریم

یادتان هست که از حیله ی دشمن میگفت؟

یادتان هست که از پیله ی دشمن میگفت

گفت: دلداری دشمن دلتان را نبرد

مثل طوفان زده ها حاصلتان را نبرد

جنگ، جنگ است،فقط رنگ عوض می گردد

نقشه ها در پی هر جنگ،عوض می گردد

جنگ آن روز اگر موشکی و سرکش بود،

آتش فتنه ی امروز پر از ترکش بود

جنگِ امروز به دنبالِ اصول دین است

این همان زخم قدیمی است، ببین چرکین است

چشم وا کن اخوی، خوب ببین «یار» کجاست

نخل بسیار، ولی میثمِ تمار کجاست؟

أین عمار،کجایید جوانان وطن؟

أین عمار؟ بیایید جوانان وطن

ما محالست که از بیعتمان برگردیم

تا که مثل پسر فاطمه بی سر گردیم

بعد ازین شامِ سیه بار، سحر، می آید

یوسف فاطمه دارد ز سفر، می آید

یادمان هست که مدیونِ شهیدان هستیم؟

اهل جمهوری اسلامی ایران، هستیم...؟