و نراهُ قریبا

روزی دو سه ساعت می خوابید، بقیه اش رو مشغول عبادت بود و اکثر زمان بیداری اش،حرم امام رضا بود..
حتی گاهی برای غذا هم نمی رسید...
خریدی که ندیدم بکنه،مگر چیزهایی که خانواده اش براش خریدن.

پرسیدم: خسته نمی کنی خودت رو؟ یکم بخواب.. حرف یکی دو روز نیست، 6 روزه!

گفت: دو ساله نیومدم مشهد، تو این دوسال، سه بار اومدنم عقب افتاد...حالا که اومدم،حیفه وقتم رو بخاطر خواب و خوراک از دست بدم..
این چیزها تو شهر خودمم هست،اما حرم امام رضا اونجا نیست...

گفتم: اگه کسی بهت بگه امام هم همه جا هست چی میگی؟

گفت: کسی مثل من که نمی تونه حضور امامش رو در همه جا بفهمه، در جایی که نامیده شده به حرم امامش هست،حال خوشی داره...البته کسی که عارف به امام هم باشه باز هم در چنین مکانی که نشان از یارش هست،حال خوشی داره...

همین فرد،در راه برگشت، دقیقا به محض اینکه از شهر مشهد خارج شدیم،تمام مسیر رو خوابید...

--
پی نوشت: قبلا هم گفته بودم،گفتگو هایی که می نویسم بدین معنا نیست که دارم حرف و باور کسی رو تایید میکنم،فقط چیزهایی رو می نویسم که حس میکنم جای فکر داره.