خیلی وقتها کارهای مستحبی هستن که ما دوست داریم انجام شش ون بدیم، و انجام میدیم بخاطر دل خودمون، نه چون خداوند اون کار رو "بهتر" دونسته و یا برای نزدیکتر شدن به خدا.
و یکی از مکرهای خیلی سخت و مخفی شیطان در باب همین اعمال مستحبی هست..
نمونه اش اینکه عمل رو بخاطر اینکه خودمون حال کنیم انجام میدیم، خب این بد نیست در صورتی که در همون زمان و موقعیت کار مهم تری برای انجام دادن نباشه.
چندوقت پیش یکی از اقوام محترم که 11 ساله تشریف دارن روایت می کرد که: معلم مهدویتمون می گفت...
گفتم: کی؟!!
معلم مهدویت؟!
ما که معلم ورزش و تاریخ و انشا و حرفه فن و ادبیاتمون همه یه نفر بود!!! حالا چی میگفتن ایشون؟
-می گفتن ظهور وقتی اتفاق می افته که همه ی آدمها آماده باشن(ر.ک به پی نوشت)..بعد می گفت آماده بودن این نیست که همش دعا کنی،باید اخلاقت خوب باشه...دیگران رو آزار ندی، نماز اول وقت بخونی و...
میشه اگه از من بدی دیدی حلالم کنی؟؟منم دیگه سعی میکنم آزارت ندم که یکم آماده بشم..
:\
--
و خداوند خیر کثیر و برکات بسیار دهد به کسی که چنین معلمی بنا نهاد!!
چه قدر خوبه یک وقتهایی دور هم جمع بشیم و به جای حرف های بیهوده زدن یا دیدن سریال های مختلف، از دانسته های هم بهره ببریم..
یکی از نعمات خوب دور هم نشینی ها، تبادل عقاید و تفکرهاست..
باورهای عمیق قلبی، از همین صحبت های کوچیک ایجاد میشه..ممکنه یک حرف که صدها مخالف هم براش پیدا شده چنان تاثیری در یک نفر بگذاره که منجر به تغییرات خیلی بزرگی بشه... چه حرفهای خوب و چه حرفهای بد.
ان شاء الله که از اهل نجات باشیم.
___
پی نوشت بسیار مهم که گوشزد شد:
نوشته شده امام زمان وقتی ظهور میکنن که همه آدمها آماده باشن! !؟
این اشتباهه..
البته شاید منظورشون همه ی شیعیان مقید هست،
که البته در این صورت اطلاق کلمه همه اشتباهه
اما این جمله که همه آدمها خوب بشن
نتیجه ش این میشه که مردم به همدیگه نگاه کنن بگن: ای بابا
اینها که خوب نمیشن
پس خوب شدن من به تنهایی هم فایده نداره!
همیشه نگفتن رو دوست داشتم
همیشه ناشناس بودن رو.
همیشه غافل بودن از دردها.
گاهی قلبم خیلی خسته میشد و بغض می کرد
هیچوقت دردش رو نمی فهمیدم و این بغض انقدر بغض می موند تا یکی به اطلاعم برسونه علت ناراحتیمو...
اون وقت بود که حق میدادم به دلم تا هر جا که میخواد گریه کنه..
همیشه دوست دارم خندان ببینم خودم رو.
تا بغضی وا میشه می گردم دنبال دلیل، قلبم دونه دونه غصه هاش رو میگه و من از خودم بدترها رو بهش میگم، اون هی شکایت میکنه من از حکمت خدا براش میگم و هرگز این بغض ها اشک نمیشن مگر اینکه کسی حالمو بفهمه و نتونم مقابل فهمیدنش، پنهون کنم درونم رو.
همه ی دردهایی که دوست دارم نگم، درد نیست!
همیشه معتقدم قلبم شلوغش میکنه..همیشه معتقدم دلیلی نداره نخندم وقتی بد و خوبی که خدا برام درنظر گرفته خوبه و اونه که خیرمو میخواد.
همیشه دوست داشتم گمنامی رو، اینکه کسی از دلم خبر نداره و من، یک دنیا دارم که هییچ آدمی توش نیست،
دنیای درون.
اما قلبم این روزا پرحرف شده...
شب ها تا صبح می نویسه و روزها تا شب فکر میکنه.
بعد از سه روز بی خوابی با التماس ازش خواستم بگذاره چشم روی هم بگذارم.
تمام این سه روز، حرفهای دلش رو گفت، درهاشو، بغضشو، آهش رو..
گفت بگو.
گفتم: زبان از گفتن تمامش قاصر است و ناقص گفتنش جفاست بر تو که دردهایت باز هم نفهمیده بمانند!
گویا پایان ندارد این جدال.
شاید یک روز مغلوب دلم شوم و بیایم و فریاد بزنم که:
بس است پیله تنیدن...
گاهی چقدر قلبم برای شناخته شدن و فهمیده شدن می تپد!
گاهی دوست دارم نه فرزند کسی باشم نه فامیل کسی نه دوست کسی!
گاهی دلم میخواهد خودم را بسرایم...
اما
لذت بخش ترین واژه برایم ایثار است...
اینکه خودم برای خودم باشم و برای دیگران، یاور.
خداوندا مرا آن کن که می خواهی..
----
پی نوشت:
آشفتگی هایم را می خوانید!
خدا خواهد، به آرامش هایم هم خواهم رسید.
ترک این مرحله بی همرهی خضر مکن
ظلمات است بترس از خطر گمراهی
---
می ترسم...
دیگه بی قرار بی قرارم..
خدایا،من کمک میخوام..مرشد میخوام..خضر راه میخوام...داریم؟؟
یه بنده خدایی میگفت از خود خدا بخواه راهو برات روشن کنه.
نمی دونم! نمیدونم کی راست میگه فقط میدونم خیلی فقیرم...خیلی محتاج.
کمکم کن خدا!
--
همتم بدرقه ی راه کن ای طایر قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم
صحیح تر و بلیغ تر و قابل اعتماد تر از قرآن منبعی سراغ دارید؟؟؟
الــر تلک آیات الکتاب المبین إنا أنزلناه قرآناً عربیاً لعلکم تعقلون. [سوره یوسف-آیه 1و2]
الف لام را.این نشانه های کتاب روشن است. حقا که ما آن را به صورت قرآنی عربی فروفرستادیم.باشد که تعقل کنید.
در این کتاب باید تدبر کرد...اگه میخوای هدایت خاص خداوندی و توفیقش نصیبت بشه باید تدبر کنی،راه دیگه ای نداره...
الان همین دوتا آیه،تا حالا خیلی بار شنیدیمش..وقتی میخونی میگی خب، فهمیدم!
الان من سوال می پرسم از خودم که میگه با یک بار خوندن فهمیدم!
1. چی شده که خدا قرآن رو نکره آورده؟ قرآن که برای هممون آشناست و معرفه باید باشه!
2. چرا بعضی جاها خدا به تفکر اشاره داره، بعضی جاها به تعقل؟ مگه فرق اینها چیه و در این آیه که تعقل رو به کار برده چه بحثی رو مطرح کرده؟
3. این که خدا دوباره تاکید کرده ما قرآن رو عربی فرستادیم شاید شما تعقل کنید به چه منظور بوده؟ (عین همین قرآنا عربیا جای دیگه ای از قرآن هم هست..شاید هم جاهایی!)
اگه بگیم منظور خاصی نداشته که نعوذبالله! منِ محدودِ مخلوقِ محتاج، میتونم حرف دوپهلو بزنم، میتونم توی نوشته هام معنای درد و غصه رو از هم جدا کنم و هر دو رو به منظور خودش به کار ببرم، اما خدایی که نامحدوده و کار عبث انجام نمیده...
