تولد قلب قبله

انا و علی ابوا هذه الامة

امشب باید رفت در خونه ی پدر اصلیمون...
در خونه ی ولیمون
بگیم بابایی
اگه من به اینحا رسیدم
از پدری شما بودها
اگه غرق نشدم تو این دنیا
اگه هنوزم محبت شما تو دلم هست
حالا با همه ی کم کاریام
بچه ی شمام ها...
باید بگیم بابایی
ممنونم که مراقبی
ممنونم که تو تنهایی هام،وقتایی که پدر خودم نمیتونه دستمو بگیره،شما حواست به من هست...
امشب باید به بابا علی تبریک بگیم...
که ایشونم مثل همه ی پدرای دنیا بهمون بگه همین که شماها موفق باشید برای من تبریکه...
امشب باید با پدرمون حرف بزنیم...
حتما...حتما...حتما...
*
روز پدر به پدر هاتون
روز مرد و پدر به آقایون
و روز ولادت مولا علی(ع) به هممون مبارک
*
معتکفا دعا یادشون نره.
یا علی

از شلمچه باید گفت

شلمچه
بوی چادر خاکی زهرا..س رو میده..
همه جا خاک بود...
همه جا چادر خاکی بود
همه ی روزها فاطمیه بود
اما اون شب
شهادت مادر
جا نشدن توی مسجد
نشستن روی خاک ها
رو زمین شلمچه
زیر آسمون
وسط بر بیابون
شب تاریک
و سکوت....

سکوت که نه
پر از صدا بود
صدای روضه ی مداح
صدای ضجه ی بچه ها
صدای فراق کربلا موقع قرعه کشی
نه سکوت نبود
بهت بود
بهت هم نبود
هم سکوت بود و هم صدا بود و هم انابه ی به درگاه خدا
اما روحم نمیدونم کجا بود که وقتی تموم شد مراسم و گفتند که بریم
وقتی برگشتم و نگاهم رو چرخوندم بین خاکا
وقتی ناخودآگاه به زبونم اومد:
همه جا بروم..به بهانه ی تو
اگرم نبود..دلی لایق تو
همه جا دنبال تو می گردم
همه جا دنبال تو می گردم
که تویی درمان همه دردم
یا اباصالح مددی مولا...

اشک واقعی اون لحظه بود از چشمانم بارید...
من که نمی فهمیدم هستند یارانی که بر همین خاک،مستشهدین بین یدیه شدند..
من که نمی فهمیدم و نمی فهمم دیدار یار یعنی چه
اما چشمانم به حقیقت،دنبال آن یار می گشت
و دنبال بانوی 18 ساله ای با چادرخاکی و قد خمیده اش..
میدانستم که هست،اما من لایق دیدارش نبودم
میفهمیدم که هست
مگر نه اینکه شلمچه بوی چادر مادر را دارد؟
مگر نه اینکه مادر نمیگذارد تنها در بیابان زیر آسمان خدایش،رو به ماه قرص حسنی اش،روضه ی علی اکبرش را بخوانیم...
اصلا ما را چه شده بود آن شب که از حسین گفتیم،از کربلا،از علی،از دفاع،از حرم،از مادر..س
اما نمردیم...
مگر نه اینکه خود مادر..س آراممان کرد؟
تک تکمان را نگاه کرد..؟
من حتم دارم که مهدی فاطمه آن شب......
آه...
بگذریم....
ای کاش که نگاهم،بر همان خاک ها می ماند...
ای کاش که این عید فاطمی ادامه یابد....
من
دور شدن از شهدا را
تاب ندارم....
به خداوند قسم
که تاب ندارم....
**

کتاب نامه

سلام
این یه نظر سنجیه
یه معرفی نامه
شایدم یه کار فرهنگی
بیایم اسم همه ی کتابهای خوبی که خوندیم و حس میکنیم باید که خونده بشن نام ببریم....

در هر زمینه ای

تاریخی
ادبی
سیاسی
طبی
فلسفی
مذهبی
و...

نویسنده های خوب
انتشارات خوب
مجموعه های خوب...

بیاید یه همتی بکنیم و همدیگر رو کمک کنیم برای رشد...
زمان نمایشگاه،نزدیکه...

بعدا نوشت: یه توضیح مختصری راجع به کتاب و موضوع کتاب هم گفته بشه خیلی خوبه..در حد دو خط

شمس

و أشرقت الارض بنور ربها

اینجا کسی
سرودن می خواهد
کمی شاعری

کمی عشق...
*

#خوشا_به_حال_دل_نا_شکیب_بعضیها

پ.ن: این آفتاب
غیر از #آفتاب_برجام است!

سر من رأی

هرچند نامِ شهر شما، " سُرَّ من رَای"ست
"ا ُمُّ المَصائب"است  دلِ هرکه سامرا ست

نشناختیم قدرِ تو را آنچنان که هست
این غربت از سکوتِ همین شیعه ی شماست

"ای برتر از خیال و قیاس و گمان و وهم..."
نامت حقیقتِ تو و همنام با خداست

نامِ شما،"علی" شده و نامِ ما "یتیم"
"بابا"! حسابِ عشقِ شما کاملا جداست

ما وُ "دعای جامعه"و دستِ التماس
آقا! شما و "جامعه"ی ما که مبتلاست

یا "هادیَ القلوبِ" همه رو سیاه ها
امشب، "هدایتِ" دلِ ما،آرزوی ماست

عارفه دهقانی
*
امام هادی
یه جور خاصی توی دلمه انگار
میدونین چی شد باهاش مانوس شدم؟
خیلی بچگانه است
اسم هادی رو دوست داشتم!
باور کنید علت همین بود
این محبت تو دل من افتاد
هر وقت اسمشون میومد احساس خوبی داشتم.
تا اینکه قصه ی شاهین ملعون پیش اومد و از اون به بعد
این شد که ایشون شد مرکز غیرت من و ارتباط گرفت دلم با ایشون..حساس شدم به امامم
الان هر وقت تو فضای مجازی به مشکلی برمیخورم یاد امام هادی میفتم.
این شده بهانه ای برای من که متصل باشم به امامی که هیچ شناختی ازش ندارم.
*
راستی زشته بگم تا حالا زیارت جامعه رو نخوندم؟!
 

تا جنون فاصله ای نیست از اینجا که منم

به مرز جنون می رسم گاهی
هم دوست دارم دم به دم خبری از تو باشد
هم می ترسم از اینکه بشکنی در خیال من
هم دوست دارم که در همه جا باشی

هم دوست دارم که جز در خیالم،
نبینمت

شهید من...
شهید من...

چقدر سخت است حال عاشقی که نمی داند محبوبش نیز هوای او را دارد یا نه...

رجب سکوی پرش

رجــب

موتورمان را روشن میکنیم.

شعبان 

به راهش می اندازیم

 تا رمضان،

بتوانیم اوج بگیریم...

روایت آخر

از شلمچه نوشتم
بلند بالا
اما
اما نشد...
نشد که خواندنی شود
نشد

شلمچه را
نگاه خیره بر خاکهای مرا
شب شهادت مادر را
زیر آسمان و در دل بیابان را..
شاید حالا
و شاید تا مدتها
تا سالها
شاید
نخوانیدش بهتر است...
آن روح را
آن حس را
به حضور باید طلبید...
*
+چشم من تا به قیامت نگران خواهد بود
+ فاتحه ای لطف کنید،نثار روح آشنای دوست خوبم،که امروز از دنیا رفت.

اشتباه کردم خداجان

اشتباه کردم

اشتباه کردم به بهانه ی کلاسی که پنجشنبه ها برگزار شد و دیگر نشد که کلاس قرآنم را بروم،حفظ قرآن را رها کردم...

فکر نمی کنم در زندگی بزرگتر از این اشتباهی بشود انجام داد!

قرآن آرامشم بود...

قرآن خودش وقتم را تنظیم می کرد..

خودش درستم می کرد..

اشتباه کردم گذشتم از اینکه روز و شب آیات قرآن در سرم بپیچد و هر کجا که می روم آنها را بشنوم،ببویم و ناخودآگاه تامل کنم...

قبلا شیطان لعنتی گفته بود به جای وقتی که میخواهی بگذاری برای حفظ هر روز یک زمانی بگذار برای خواندن و تدبر.

اما حقیقت آن است که حفظ تدبر با خودش می آورد...

وقتی تو در راه،در کلاس،در خانه در همه جا داری قرآن می خوانی و خداوند هر زمان که بخواهد آیاتی را که بخواهد،در ذهنت جاری میکند...

اصلا انگار آن روزها حال خانه مان هم بهتر بود...

حال گل هایمان هم..

حال ماهی قرمزمان هم...

حتی یادم نمی رود مزه ی آن کوکوی ساده را که همگی به اتفاق مانده بودیم چطور اینقدر طعم خوش حس نشده ای دارد..

کوکوی ساده ای که هنگام پختش،هوس کرده بودم حفظیاتم را یک دور کامل مرور کنم...

نه..هیچ چیز با قرآن قابل معاوضه نیست...

هیچ چیزی آرامش قرآن را ندارد...

هیچ رفیقی،هیچ راهنمایی،هیچ کتابی،هیچ مونسی،هیچ برکتی،هیچ ناظمی مثل قرآن نیست...

این را با تمام وجود یک دور افتاده از قرآن می گویم...

گشتیم و ندیدیم.

عمر مفیدت چقدره؟

💫🍃💫🍃💫🍃💫🍃💫🍃💫

🌹آیت الله مجتهدى تهرانى (ره) :

🌿غافلان از گذر عمــر زیــانکارانند 🌿


" اَلْمَغْبُونُ مَنْ غَبَنَ عُمْرَهُ سٰاعَةً بَعْدَ سٰاعَةٍ "
مغبون کسى است که ساعت به ساعت از عمرش مى گذرد و او هیچ استفاده اى نمى کند و زیان مى کند .

🍃 عمر خود را به دور هم نشستن و گفتن حرف هاى متفرقه مى گذارند . اگر طلبه است ، مباحثه نمى کند ، اگر غیر طلبه است ، عمرش را ضایع مى کند . چه قدر در شبانه روز ساعت هاى عمر ما از بین مى رود.

🍃 یکـ روز ( حاج میرزا على محدث زاده ) در شبستان راجع به زیان عمر صحبت مى کردند و مى گفتند که خیلى از عمرهاى ما تلف مى شود ،

🍃  ایشان فرمودند یکى از اروپاییان کتابى نوشته که ترجمه نام آن کتاب به زبان فارسى مى شود :
( یکـ دقیـقه قبل از غذا )
 بعد در توضیح اینکه چرا نام این کتاب را گذاشته "یکـ دقیـقه قبل از غـذا " گفته : من مى خواستم کتابى بنویسم ، ولى با این حال وقت نداشتم و تمامى شب و روزم مستغرق بودم.

🍃 روزى به طور ناگهانى به ذهنم رسید که من زمانى که سر سفره مى نشینم تا وقتى که همسرم غذا را بیاورد ، یکـ دقیقه بیکار هستم ، خوب است که در همین یکـ دقیقه دو سه خط کتاب را بنویسم . بعد از آن روزى دو سه خط از کتابم را نوشتم و تمام شد.)) .

📢 ببینید این اروپایى حتى از یکـ دقیقه عمرش هم استفاده کرده و کتابى نوشته است . حالا ما چه طور عمرمان را تلف مى کنیم . ما نمى توانیم این کارها را بکنیم؟

🍃 نمى توانیم یکـ حدیث پاکنویس کنیم ؟
 تا سفره انداخته مى شود یکـ حدیث براى خواهر یا برادرمان بگوییم ؟
 یکـ مسئله شرعى یادشان بدهیم ؟
حمد و سوره ى خواهرمان را بپرسین ؟

🔴 کارى کنیم که عمرمان تلف نشود.